Urodził się 1 stycznia 1890 roku (18.12.1889 r. wg startej daty) w Starym Konstyntanowie na Wołyniu.
W latach 1901-1909 kształcił się Szkole Kadetów w Sumach. Następnie w latach 1909-1911 w Michajłowskiej Szkole Oficerów Artylerii (tzw. Michjłowskoje Artilerijskoje Ucziliszcze). Po ukończeniu szkoły w latach 1911-1917, jako oficer artylerii pełnił funkcję dowódcy plutonu, a następnie dowódcy baterii w Petersburgu i Odessie.
W 1911 r. awansowany do stopnia podporucznika

Brał udział w działaniach bojowych Wielkiej Wojny w jednostkach armii carskiej.
W maju 1917 walczył pod Czerniowcami, Rynganem i Rarańczą, w 1917 r. otrzymał też awans na stopień porucznika.
Zwolniony z wojska rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn politechniki w Kijowie.

Z chwilą odzyskania niepodległości wraca do kraju i na ochotnika zgłasza się do tworzącego się WP.
Służbę rozpoczął w 3 pułku ułanów od stopnia ułana. W krótkim czasie zostaje dowódcą szwadronu.
W 1919 r. powtórnie zostaje porucznikiem, tym razem armii polskiej. Kolejno pełnił funkcje dowódcy baterii 1dak (1919-1920), dowódcy szwadronu 221 pułku ułanów.
W 1920 r. awansuje do stopnia rotmistrza i majora.
Po kursie w Grudziądzu zostaje zastępcą do spraw liniowych dowódcy 22 pułku ułanów (1921-1922).
W 1923 roku zostaje instruktorem wyszkolenia bojowego w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu i ponownie zastępcą dowódcy 22 pułku ułanów (1924-1929). W 1924 r. mianowany podpułkownikiem, a w 1932 r. pułkownikiem.
Po przeszkoleniu w Rembertowie pełnił służbę na stanowiskach: dowódcy 4 pułku strzelców konnych (10.1929 - 02.1939), zastępcy dowódcy Mazowieckiej Brygady Kawalerii (02.1939 - 15.09.1939).

We wrześniu 1939 r. bronił granicy z Prusami Wschodnimi w rejonach Chorzeli, Wyszkowa i Kałuszyna. Z rozbitych oddziałów brygady stworzył samodzielna grupę operacyjna "Prus" działając w okolicach Mrozów - Otwock do października 1939 roku.
W czasie okupacji występując pod przybranym nazwiskiem pracował jako robotnik rolny i zarządca majątku.

Po wkroczeniu Armii Czerwonej i LWP na tereny wschodniej Polski, zgłosił się do LWP i został skierowany do 2 Armii, jako zastępca dowódcy do spraw liniowych 7. DP (4.09.-14.10.1944), a następnie został dowódcą tej jednostki (21.10.1944 - 9 (28).05.1945).
Na czele 7. DP uczestniczył w operacji łużyckie i praskiej 2 AWP.
W maju 1945 r. roku obejmuje dowództwo 1 Dywizji Kawalerii.
24(27).05.1945 roku awansowany do stopnia generała brygady.
Od września 1945 r. do czerwca 1948 r. (?) dowódca V Okręgu Wojskowego.

W 1946 roku wstępuje do PPR i zostaje awansowany do stopnia generała dywizji.
W latach 1948-51 attache wojskowy w Moskwie. Po powrocie pełni funkcje dyrektora biura wojskowego w Ministerstwie Reform Rolnych, a następnie sekretarza Rady Głównej ds. oficerów Rezerwy w MON.
5.02.1959 r. zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.

W 1957 r. otrzymał zwrot przedwojennej gospodarki o pow. 64 ha. Zmarł w Warszawie 20.01.1961 roku.

Odznaczony między innymi Krzyżem Grunwaldu II kl., Krzyżem Virtuti Militari V kl.