Kaliber: 14,5 mm

Amunicja: 14,5x114

Masa broni: 17,3 kg

Długość broni: 2020 mm

Długość lufy: 1350 mm

Prędkość początkowa: 1012 m/s

Masa pocisku: 63 g

Zasilanie: 1 nabój wprowadzane ręcznie do komory zamkowej

Przebijalnośc pancerza: 40 mm z odległości 100 m (płyta ustawiona pionowo)

Powtarzalny karabin przeciwpancerny opracowany przez Wasilija A. Diegtiariowa w 1941 roku.
Samoczynny na zasadzie odrzutu lufy wraz z komorą zamkową, z automatycznym odryglowaniem. Lufa zaopatrzona w hamulec wylotowy a oporowe części kolb w poduszkę amortyzującą odrzut.
Stosowano pociski przeciwpancerne, przeciwpancerno-zapalające oraz przeciwpancerno-smugowe.

W Ludowym Wojsku Polskim broń tego typu była wykorzystywana głównie do zwalczania umocnionych punktów oporu oraz rażenia słabo opancerzonych pojazdów przeciwnika z dużej odległości.