Kaliber: 14,5 mm

Amunicja: 14,5x114

Masa broni: 16,5 kg

Długość broni: 2200 mm

Długość lufy: 1350 mm

Prędkość początkowa: 1012 m/s

Masa pocisku: 63 g

Zasilanie: magazynek pudełkowy na 5 naboi

Przebijalnośc pancerza: 40 mm z odległości 100 m (płyta ustawiona pionowo)

Samopowtarzalny karabin przeciwpancerny opracowany przez Siergieja Gawryłowicza Simonowa w 1941 roku.
Samopowtarzalny karabin przeciwpancerny działający na zasadzie odprowadzania gazów wylotowych przez boczny otwór w lufie. Zamek suwliwy ryglowany poprzez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej, wymuszane przez suwadło.
Zasilanie z magazynka pudełkowego na 5 naboi podnosiło szybkostrzelność praktyczną broni.
Lufa zaopatrzona w hamulec wylotowy, a oporowe części kolb w poduszkę amortyzującą.
Stosowano pociski przeciwpancerne, przeciwpancerno-zapalające oraz przeciwpancerno-smugowe.

W Ludowym Wojsku Polskim broń tego typu była wykorzystywana głównie do zwalczania umocnionych punktów oporu oraz rażenia słabo opancerzonych pojazdów przeciwnika z dużej odległości.