Samochód ciężarowy Studebaker US6
Masa własna: 4545 kg
Ładowność : 2500 kg w terenie, 4500 kg na drodze
Wymiary: 6325 x 2230 x 2240 mm
Rozstaw osi: 4120 mm
Prześwit: 248 mm
Układ napędowy: 6x6
Jednostka napędowa: 6-cylindrowy silnik w układzie rzędowym, zapłon iskrowy, chłodzony cieczą, pojemność 5242 cm3,
typu Hercules JXD o mocy 94 KM przy 2500 obr./min
Skrzynia przekładniowa: 5 biegów do przodu plus wsteczny, terenowy reduktor
Prędkość maksymalna: na drodze 69 km/h
Pojemność zbiornika paliwa: 151,5 l
Zużycie paliwa: na drodze 38,5 l/100 km
Historia konstrukcji:
Amerykański samochód ciężarowy opracowany w 1941 roku w zakładach Studebaker Corporation of America. Przekazany w dużych ilościach do ZSRR w
ramach umowy Lend-Lease (ok. 100 tysięcy egzemplarzy). Spośród dostarczonych pojazdów 1845 egzemplarzy przebudowano w ZSRR na samobieżne
wyrzutnie rakiet niekierowanych BM-13N.
Zastosowanie:
W oddziałach Ludowego Wojska Polskiego znalazła się spora liczba tych pojazdów, używanych nie tylko jako transportowe samochody ciężarowe,
ale również jako ciągniki dział (głównie w artylerii dywizyjnej - armaty 76 mm wz. 1942 i haubice 122 mm wz. 1938).
Opis konstrukcji:
Opony niskociśnieniowe z bieżnikiem terenowym rozmiaru 7.50-20". Skrzynia ładunkowa miała wymiary 3000x2040 mm.
Po zamontowaniu przedniej wyciągarki napędzanej silnikiem pojazdu długość całkowita wzrastała do 6737 mm. Pojazdy z krótkim rozstawem osi
3760 mm bez wyciągarki nosiły oznaczenie typu U1 natomiast z wyciągarką U2. Analogiczne wersje z długim rozstawem osi 4120 mm nosiły
oznaczenia U3 i U4.
Ponadto produkowano cysterny U5 o pojemności 2840 litrów (750 galonów), ciągniki szosowe U6 z układem napędowym 6x4, podwozie U7 było
przeznaczone do budowy wyrzutni niekierowanych BM-13N i także dysponowało układem napędowym 6x4.
