Promocje:

Podpułkownik.:
Major.: 11 listopada 1919 r. (ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.).
Kapitan.: 1918 r.

Funkcje:

Powołany do służby w armii rosyjskiej.: maj 1914 r.
Elew Szkoły Chorążych.: 1915 r.
Uczestnik kursu wojennego w Akademii Sztabu Generalnego w Tomsku.: 1915 r.
Wstępuje jako ochotnik, w stopniu kapitana do 5 Dywizji Syberyjskiej.: maj 1918 r.
Oficer w Departamencie Morskim Ministerstwa Spraw Wojennych.: 1921 - 1922 r.
Dowódca II Batalionu 72 Pułku Piechoty (Radom).: 1922 - 1925 r.
Słuchacz w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie.: 1925 - 1927 r.
Szef Wydziału Wyszkoleniowego DOK X Przemyśl.: ?? - ??
Zastępca dowódcy 58 Pułku Piechoty (Poznań).: ?? - ??
Szef Oddziału I DOK III Grodno.: ?? - ??
Przeniesiony w stan spoczynku.: 31 maja 1933 r.
Szef Oddziału Transportowo-Kolejowego w dowództwie Armii "Prusy".: 1939 r.
Wstępuje do konspiracji.: październik 1939 r.
Komendant organizacji podziemnej o nazwie Liga Wojenna Walki Zbrojnej.: marzec 1940 - jesień 1941 r.
Szef sztabu Komendy Okręgu Wilno ZWZ.: jesień 1941 - wrzesień 1942 r.
Szef Oddziału I Komendy Okręgu Wilno AK.: wrzesień 1942 - ??
Komendant Okręgów Wilno i Nowogródek AK.: lipiec 1944 - 7 stycznia 1945 r.
Przewodniczący Komisji Weryfikacyjnej ds. Odznaczeń Żołnierzy byłego Okręgu Wilno AK przy Zarządzie ZBOWiD.: 1965 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Józefa - ziemianina oraz Jadwigi Ludwiki z domu Andruszkiewicz. W 1911 r., ukończył ośmioklasowe gimnazjum w Petersburgu. W maju 1914 r., został powołany do służby w armii rosyjskiej.
W 1915 r., ukończył szkołę chorążych oraz kurs wojenny Akademii Sztabu Generalnego w Tomsku. W maju 1918 r., wstąpił jako ochotnik w stopniu kapitana do 5 Dywizji Syberyjskiej. 11 listopada 1919 r., został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. W kwietniu 1920 r., został oddelegowany do Marynarki Wojennej.

W latach 1921-1922 pracował w Departamencie Morskim Ministerstwa Spraw Wojennych w Warszawie. W latach 1922-1925 był dowódcą II baonu w 72 pp w Radomiu. W latach 1925-1927 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W stopniu majora dyplomowanego służby stałej był kolejno: szefem wydziału wyszkoleniowego DOK X Przemyśl, zastępcą dowódcy 58 pp w Poznaniu oraz szefem Oddziału I DOK III Grodno.

31 maja 1933 r., przeniesiony w stan spoczynku. Ewidencyjnie podlegał PKU Grodno. Mieszkał w Grodnie. Latem 1939 r., został zmobilizowany do Wojska Polskiego. Brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r., jako szef Oddziału Transportowo-Kolejowego w dowództwie Armii „Prusy”. W październiku 1939 r., znalazł się na Wileńszczyźnie, gdzie włączył się do działalności konspiracyjnej. Początkowo bez kontaktu z SZP/ZWZ.

W marcu 1940 r., stanął na czele samodzielnej organizacji konspiracyjnej o nazwie Liga Wojenna Walki Zbrojnej. Jesienią 1941 r., organizacja LWWZ została podporządkowana ZWZ, w którym objął funkcję szefa sztabu w Komendzie Okręgu ZWZ Wilno, a od września 1942 r., szefa Oddziału I Komendy Okręgu AK Wilno.
W 1942 r., awansowany do stopnia podpułkownika dyplomowanego służby stałej piechoty. W czerwcu 1944 r., po mianowaniu ppłk Krzyżanowskiego „Wilka” komendantem połączonych okręgów AK Wilno i Nowogródek i wyjściu sztabu polowego Dowództwa Oddziałów AK do Dziewieniszek, pozostał w Wilnie jako szef sztabu i zastępca nowo mianowanego Komendanta Okręgu AK Wilno ppłk Krzeszowskiego „Ludwika”.

Po aresztowaniu 17 lipca 1944 r., „Wilka” i „Ludwika” objął funkcję Komendanta Okręgów AK Wilno i Nowogródek. Aktywnie działając odtworzył sztab okręgu oraz struktury terenowe. Aresztowany w Wilnie przez NKWD 7 stycznia 1945 r., i uwięziony. 29 sierpnia 1945 r., został przez sąd NKWD skazany na 15 lat katorgi i 5 lat pozbawienia praw obywatelskich.
25 października 1945 r., został przywieziony do łagru w Workucie z więzienia w Wilnie. 31 maja 1949 r., został przeniesiony do łagru o zaostrzonym rygorze – Rieczłagu, skąd został zwolniony 23 czerwca 1955 r., i skierowany na zesłanie do Uchty. Repatriowany do polski 13 grudnia 1955 r. Po powrocie zamieszkał w Warszawie. W 1965 r. był przewodniczącym Komisji Weryfikacyjnej ds. odznaczeń żołnierzy AK byłego Okręgu AK Wilno, działającej przy Zarządzie Głównym ZBOWiD w Warszawie. Zmarł w Warszawie 2 października 1973 r.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy,
Krzyż Niepodległości,
Krzyż Walecznych (czterokrotnie).