Promocje:

Pułkownik.:
Podpułkownik.: 1 stycznia 1934 r.
Major.: 1 stycznia 1928 r.
Kapitan.: 1922 r. (ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.)
Porucznik.:
Podporucznik.:

Funkcje:

Członek Drużyn Strzeleckich w Krakowie.: lipiec 1913 - ??
Zmobilizowany do armii rosyjskiej.: 1915 r.
Elew Szkoły Oficerskiej Jazdy w Elizawetgardzie.: ?? - ??
Chorąży w 11 Pułku Ułanów (rosyjskim).: ?? - ??
Wstępuje do III Korpusu na Wschodzie.: 15 grudnia 1917 r.
Dowódca 7 Lekkiej Brygady Kawalerii.: ?? - ??
Członek Polskiej Organizacji Wojskowej w Charkowie.: ?? - ??
Członek Polskiej Organizacji Wojskowej w Kijowie.: ?? - ??
Wstępuje do Wojska Polskiego.: 9 listopada 1918 r.
Przydział do Ochotniczego Szwadronu "Odsieczy Lwowa".: listopad 1918 r.
Dowódca szwadronu w 12 Pułku Ułanów.: maj 1919 - ??
Szef sztabu 2 Samodzielnej Brygady Jazdy.: 1925 - ??
Uczestnik kursu pancernego.: 1926 r.
Dowódca 3 szwadronu samochodów pancernych 15 Pułku Ułanów (Poznań).: 1926 r.
Studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie.: październik 1929 - wrzesień 1931 r.
Zastępca dowódcy 3 Pułku Pancernego.: 1931 - 1935 r.
Dyrektor Nauk w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.: 1935 - 1938 r.
Dowódca 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich.: 1938 - 9 września 1939 r.
Wstępuje do ZWZ.: czerwiec 1940 r.
Oficer w Oddziale III (Operacyjnym) Komendy Głównej ZWZ.: ?? - lipiec 1940 r.
Inspektor Komendy Głównej ZWZ.: lipiec 1940 - czerwiec 1941 r.
Komendant Okręgu Kraków ZWZ-AK.: czerwiec 1941 - listopad 1942 r.
Inspektor Komendy Głównej AK.: listopad 1942 - wiosna 1943 r.
Kwatermistrz Komendy Głównej AK.: wiosna 1943 - sierpień 1944 r.
Komendant Obszaru Zachód AK.: wrzesień 1944 - ??

Opinie:

Notatki:

Syn Jana, Karola i Włodzimiery z domu Michałowskiej. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. W 1913 r., ukończył 8 klasowe gimnazjum w Białej Cerkwi. W latach 1913-1914 studiował rolnictwo na UJ w Krakowie. Od lipca 1913 r., działał w Drużynach Strzeleckich na terenie Krakowa. Uczestniczył w szkoleniach i ćwiczeniach.
Latem 1914 r., przebywał w rodzinnych stronach. Zmobilizowany w 1915 r., jako poddany rosyjski do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę oficerską jazdy w Elizawetgradzie.
Przydzielony w stopniu chorążego do 11 Pułku Ułanów. Uczestniczył w walkach na froncie karpackim w Rumunii, następnie w Małopolsce Wschodniej. 15 grudnia 1917 r., wstąpił do III Korpusu Polskiego na Wschodzie.

Organizator i dowódca 7 Lekkiej Brygady Kawalerii. Uczestniczył w walkach z bolszewikami i Ukraińcami. Ciężko ranny w bojach pod Niemirowem. W czerwcu 1918 r., został internowany przez Austriaków w Pikowie na Podolu, skąd zbiegł. Następnie czynny w Polskiej Organizacji Wojskowej w Charkowie i Kijowie. W dniu 9 listopada 1918 r., przebywał w Warszawie, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do ochotniczego szwadronu „Odsieczy Lwowa”.

Od grudnia 1918 r., uczestniczył w walkach o Lwów. Od maja 1919 r., będąc w stopniu porucznika służby stałej kawalerii, służył w 12 Pułku Ułanów. Jako dowódca szwadronu tego pułku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Odznaczył się w bojach z wojskami sowieckimi w okolicach miejscowości Zajęczyce, zmuszając bolszewików do wycofania się, czym umożliwił żołnierzom 13 Dywizji Piechoty zdobycie taborów wroga.
Za okazane męstwo na polu walki odznaczono go Virtuti Militari V klasy. Po wojnie nadal dowodził szwadronem w 12 Pułku Ułanów. Zweryfikowany przez Ministerstwo Spraw Wojennych w 1922 r., w stopniu rotmistrza służby stałej kawalerii ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.

Od 1925 r., szef sztabu 2 Samodzielnej Brygady Jazdy. W roku 1926 ukończył kurs pancerny i został przeniesiony na stanowisko dowódcy 3 szwadronu samochodów pancernych w Poznaniu. 1 stycznia 1928 r., awansowany do stopnia majora służby stałej kawalerii.
W okresie od października 1929 do września 1931 r., studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. W okresie od 1931 do 1935 r., był zastępcą dowódcy 3 Pułku Pancernego. 1 stycznia 1934 r., awansowany do stopnia podpułkownika dyplomowanego służby stałej kawalerii. W latach 1935 - 1938 dyrektor nauk w CWK w Grudziądzu.

Od 1938 r., był dowódcą 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich z Postaw na Wileńszczyźnie, którym w składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii dowodził podczas Wojny Obronnej 1939 r. Walczył z wrogiem w rejonie Piotrkowa Trybunalskiego. Po ciężkich walkach w nocy z 8/9 września 1939 r., w lasach w pobliżu miejscowości Przysucha, wobec niemożliwości kontynuowania walki rozwiązał pułk.
Uniknął niewoli. Do końca działań wojennych ukrywa się. Następnie przedostał się do Warszawy. Czynny w konspiracji ZWZ/AK od czerwca 1940 r. Początkowo oficer w Oddziale III KG ZWZ, potem w okresie od lipca 1940 do czerwca 1941 r., był inspektorem w KG ZWZ. Od czerwca 1941 do listopada 1942 r., Komendant Okręgu Kraków ZWZ/AK. Odwołany z funkcji z powodu zagrożenia aresztowaniem i ponownie przeniesiony do KG AK na stanowisko inspektora KG AK.

Od wiosny 1943 do sierpnia 1944 r., pełnił funkcję Kwatermistrza KG AK. We wrześniu 1944 r., został wyznaczony na stanowisko Komendanta Obszaru Zachodniego. Aresztowany przez Niemców i umieszczony w obozie w Pruszkowie. Nierozpoznany jako oficer AK został wywieziony z Pruszkowa do obozu koncentracyjnego w Mauthsausen. Zamordowany 6 kwietnia 1945 r., przez Niemców w podczas ewakuacji filii obozu Mauthaussen w Wierner Neudorf. Awansowany w konspiracji AK do stopnia pułkownika dyplomowanego służby stałej kawalerii.

Żonaty od 1935 r., z Jadwigą z Fischerów – Jaźwińską. Dzieci nie mieli.

Odznaczenia m.in.:

Virtutu Militari V klasy,
Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta,
Krzyż Niepodległości,
Krzyż Walecznych (trzykrotnie),
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,
Medal Pamiątkowy za wojnę 1918-1921,
Medal X-Lecia Odzyskania Niepodległości.