MILEWSKI, Lucjan.
Major służby stałej piechoty.
Pseudonimy: "Baczyński", "Witeź".
Urodzony: 8 stycznia 1908 r., we wsi Chechły-Chabdzyń, powiat Maków Mazowiecki.
Zmarł: 10 stycznia 1985 r. w Otwocku.
Promocje:
Major.: 3 maja 1944 r.
Kapitan.: 1938 r.
Funkcje:
Służba wojskowa w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5a w Cieszynie.: sierpień 1931 - czerwiec 1932 r.
Powołany do służby czynnej w WP.: (luty 1933 r.)
Praktyka w Wojskowym Sądzie Okręgowym (WSO) I Warszawa.:??
Służba w 30 pp.: ??
Asystent-asesor Prokuratury przy WSO I Warszawa.: kwiecień 1934 - wrzesień 1935 r.
Asesor w Wojskowym Sądzie Rejonowym w Równem.: wrzesień 1935 - ??
Sędzia w Wojskowym Sądzie Rejonowym w Równem.: ?? - maj 1937 r.
Sędzia w Wojskowym Sądzie Rejonowym w Kowlu.: maj 1937 - maj 1938 r.
Podprokurator przy Wojskowym Sądzie Okręgowym I w Warszawie.: maj 1938 - ??
Pracownik Wydziału Legislacyjnego, Departamentu Sprawiedliwości, Ministerstwa Spraw Wojskowych.: maj 1938 - ??
Szef Sądu Polowego 39 Rez. DP.: (wrzesień 1939 r.).
Wstępuje do konspiracji (SZP).: (listopad 1939 r.).
Oficer organizacyjny w dowództwie wojewódzkim SZP w Łodzi.: ??
Zastępca Szefa Służby Sprawiedliwości (Konrada Zielińskiego) KG ZWZ-AK.: luty 1941 - ??
Prokurator Wojskowego Sądu Specjalnego przy KG ZWZ-AK.: jesień 1941 - ??
Przewodniczący Wojskowego Sądu Specjalnego Grupy "Północ" na Starym Mieście.: 12 sierpnia 1944- ??
Uczestnik walk na Zoliborzu i w Kampinosie.: 22 sierpnia - ??
Oficer Komendy Głównej AK.: październik 1944 - styczeń 1945 r.
Oficer Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Obrony Narodowej.: kwiecień - listopad 1945 r.
Opinie:
Notatki:
Syn Franciszka - rolnika i Florentyny Kamińskiej.
Świadectwo dojrzałości otrzymał w czerwcu 1927 r., w Gimnazjum Państwowym im. Piotra Skargi w Pułtusku
Od października tego roku był studentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i tutaj, w czerwcu 1931 r., uzyskał dyplom magistra. Po zakończeniu służby wojskowej odbył aplikację sądową.
Po wstąpieniu w szeregi Służby Zwycięstwo Polski, został oddelegowany do Łodzi jako oficer organizacyjny dowództwa okręgu łódzkiego. Wkrótce jednak, zagrożony aresztowaniem zbiegł do Warszawy, gdzie w kwietniu 1940 r., był przymusowym zarządcą nieruchomości z ramienia S adu Grodzkiego.
W styczniu 1943 r., podjął pracę jako urzędnik w Przedsiębiorstwie Robót Publicznych "Feliks Stompka i Ska". Mieszkał przy ul. Swarzewskiej 74.
Po wyzwoleniu przez kilka miesięcy pracował w Departamencie Sprawiedliwości MON, następnie jako adwokat w Rembertowie, a od czerwca 1946 r., w Otwocku.
W 1953 r., na krótko został skreślony z listy adwokatów. Od 1963 był kierownikiem Zespołu Adwokackiego nr 1 w Otwocku.
W roku 1978 przeszedł na emeryturę, dalej jednak pracując jako adwokat.
Zmarł 10 stycznia 1985 r.
Odznaczenia m.in.:
|