Promocje:

Pułkownik.: 1 lipca 1940 r.
Podpułkownik.: 1938 r.
Major.:
Kapitan.: starszeństwo od 1 lipca 1923 r.

Funkcje:

Członek Związku Strzeleckiego .: maj 1914 - ??
Służba w 1 pp. Legionów Polskich.: sierpień 1914 - ??
Dowódca sekcji w 1 pp. Legionów Polskich.: ??
Wstępuje do Polskiej Siły Zbrojnej.: 1917 r.
Uczestnik Kursu wyszkolenia w Zambrowie.: ?? - sierpień 1917 r.
Kadet klasy "A" Szkoły Aspirantów Oficerskich w Ostrowi Mazowieckiej (późniejsza Szkoła Podchorążych Piechoty).: wrzesień 1917 - styczeń 1918 r.
Instruktor i dowódca plutonu w Szkole Aspirantów Oficerskich w Ostrowi Mazowieckiej.: styczeń 1918 - ??
Zastępca dowódcy klasy "F" (Stefana Roweckiego).: czerwiec 1918 - ??
Wstępuje w szeregi Wojska Polskiego.: (listopad 1918 r.)
Dowódca kompanii w III Batalionie 3 pp. Legionów.: maj - grudzień 1919 r.
Wykładowca i dowódca klasy w Szkole Podchorążych Piechoty.: listopad 1922 - ??
Uczestnik kursu dla dowódców kompanii w Rembertowie.: listopad 1920 - kwiecień 1921 r.
Uczestnik kursu dla dowódców kompanii i batalionów (Francja).: czerwiec - sierpień 1921 r.
Studia w Wyższej Szkole Wojennej.: 1922 - 1924 r.
Wykładowca taktyki i historii wojen w Wyższej Szkole Wojennej.: październik 1924 - sierpień 1925 r.
Dowódca batalionu w Oficerskiej Szkole Piechoty w Warszawie.: sierpień 1925 - ??
Referent w sztabie DOK II Lublin.: czerwiec - listopad 1926 r.
Szef sztabu 4 Brygady KOP w Czortkowie.: listopad 1926 - ??
Wykładowca w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: maj 1928 - ??
Członek komisji redakcyjnej "Instrukcji walki z kawalerią".: (1929 r.)
Redaktor "Projektu instrukcji zaopatrzenia w amunicje w ramach pulku piechoty".: (1931 r.)
Dowódca II Batalionu 2 pp. Leg.: listopad 1932 - ??
P.o. zastępcy dowódcy 2 pp. Leg..: kwiecień - sierpień 1934 r.
Wykładowca taktyki ogólnej w Wyższej Szkole Wojennej.: październik 1934 - ??.
Zastępca członka, a następnie członek Zarządu Głównego Towarzystwa Wiedzy Wojskowej.: 1935 - 1937 r.
Członek komitetu redakcyjnego "Encyklopedii Wojskowej".: 1931 - ??
Szef Oddziału III sztabu Armii Kraków.: (wrzesień 1939 r.)
Wstępuje do konspiracji (SZP).: (październik 1929 r.)
Szef sztabu Okręgu Warszawa Miasto SZP-ZWZ.: październik 1939 - październik 1940 r.
Szef Oddziału VI (BIP)Komendy Głównej ZWZ - AK.: październik 1940 - 2 października 1944 r.
Redaktor fachowego miesięcznika wojskowego "Insurekcja".: styczeń 1941 - styczeń 1942 r.
Członek Rady Propagandowej AK i Delegatury Rządu na Kraj.: ??
Członek Kierownictwa Walki Podziemnej.: lipiec 1943 - ??
Zastępca Komendanta organizacji "Nie" (Okulickieg).: marzec 1945
P.o. Komendanta organizacji "Nie".: marzec - kwiecień 1945 r.
Dowódca Delegatury Sił Zbrojnych.: kwiecień (formalnie od 13 maja) - sierpień 1945 r.
Prezes Głównego Komitetu Wykonawczego Zrzeszenia "WiN".: wrzesień - 5 listopad 1945 r.
Wicedyrektor Wojskowego Instytutu Naukowo - Wydawniczego.: 1947 - ??
Pracownik Wydziału Studiów Akademii Sztabu Generalnego.: ??

Opinie:

Komendant Centrum Wyszkolenia Piechoty płk. Brunon Olbrycht - 1934 r.:

"Oficer o wielkich zaletach charakteru i umysłu. Bardzo pewny siebie, stanowczy i energiczny. Pracuje szybko. Pod względem fizycznym bez zastrzeżeń.
Wielka wrodzona inteligencja i szybka decyzja. Pracujący stale nad swoim wojskowym wykształceniem. Pracuje dużo w piśmiennictwie wojskowym. Zdolności administracyjnych wykazać nie mógł. Jako wykładowca wzorowy.
Jeden z najlepszych wykładowców C. W. Piech. Wymagajacy, czasami może szorstki, ocenia jednak uczni bardzo sumiennie i sprawiedliwie.
Nadaje się na każde stanowisko w linii i w sztabie. Wybitny oficer"

Komendant Wyższej Szkoły Wojennej, gen Tadeusz Kutrzeba - 1938 r.:

"Oficer o silnym i wyrobionym charakterze, pełnym poczucia honoru i godności osobistej. Wybitnie zdolny i wybitnie inteligentny oficer.
Specjalnie zamiłowany w pracy literacko - naukowej - posiada niespozytą energię i wydajność pracy. Jako wykładowca Taktyki Ogólnej II Kursu WSWoj. - wybitny. Świetny pedagog zarówno taktyk, jak i operator -utalentowany.
Stała praca nad sobą pogłębia jego wiadomości - umysł dojrzały do rozwiązywania najpoważniejszych zagadnień, Wyróżnia się dużą wiedzą wojskową i ogólną, ciągle prowadzonymi studiami, drukowanymi w prasie fachowej."

Notatki:

Syn Kazimierza, dziennikarza i Izabeli Moszczeńskiej, działaczki społecznej i oświatowej.
Uczeń Gimnazjum im. Kreczmara. Od 1912 r., był czynnym czlonkiem tajnego skautingu.

Po I Wojnie Światowej, jednocześnie z pnięciem się po szczeblach kariery wojskowej, zdaje maturę (1920 r.) i rozpoczyna studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1921 - 1922) oraz w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie (1923 - 1924 r.).

W czasie przewrotu majowego w 1926 r., razem z całą Oficerską Szkołą Piechoty walczył po stronie wojsk rządowych, będąc m. in. członkiem ochrony Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego, rozmawiającego na moście Poniatowskiego z Józefem Piłsudskim.
Efektem takiej postawy było usunięcie go z Oficerskiej Szkoły Piechoty.

Podczas okupacji, jako szef BIP-u Komendy Głównej ZWZ-AK i aż do upadku Powstania Warszawskiego kierował aparatem propagandowym i informacyjnym Armii Krajowej, przyczyniając się w znacznym stopniu do jego rozbudowy i wysokiej skuteczności.
Rzepecki kładł szczególny nacisk na rozwój prasy konspiracyjnej i propagandy dywersyjnej (słynna Akcja "N").
W marcu 1944 r. złożył na ręce gen. Tadeusza Komorowskiego memoriał pt.:"Ocena położenia", gdzie zwracał uwagę na "przesunięcie się światopoglądów na lewo" i domagając się idących w tym kierunku przemian politycznych.

Po kapitulacji Powstania Warszawskiego przebywał w oflagach Lamsdorf (Łambinowice), Woldenburg (Dobiegniew), a po uwolnieniu przez wojska radzieckie, w lutym 1945 r. wrócił do kraju. Tu zaangażował się w działalność konspiracyjną najpierw w organizacji "Nie", następnie stając na czele Delegatury Sił Zbrojnych i w końcu zostając Prezesem Głównego Komitetu Wykonawczego Zrzeszenia "WiN", powołanego we wrześniu 1945 r.

Aresztowany 5 listopada 1945 r. W procesie kierownictwa "WiN", toczącym się przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie, od 4 stycznia do 3 lutego 1947 r., został skazany na 8 lat więzienia z zaliczeniem aresztu śledczego.
Ułaskawiony decyzją Prezydenta RP - Bolesława Bieruta, w pierwszym dniu jego urzędowania (5 luty 1947 r.).
22 kwietnia tego roku wygłosił odczyt pt.: "Wyjdź z podziemia - buduj Polskę", którego tekst opublikowano następnie w kilku pismach.
W 1949 r., został ponownie aresztowany. Zwolniony dopiero w grudniu 1955 r. i zrehabilitowany.
Po wuwolnieniu podjął pracę naukową w Instytucie Historycznym Polskiej Akademii Nauk, gdzie uzyskał doktorat. Od grudnia 1956 r., był członkiem Zarządu Głównego i Rady Naczelnej ZBOWiD-u. Nie biorąc udziału w pracach Zarządu Głównego, został z niego usunięty w roku 1958. Członkiem Rady Naczelnej został natomiast do 1959 r.
W tym samym czasie został członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma"Najnowsze Dzieje Polski. Materiały i studia z okresu II Wojny Światowej".
Zmarł 28 kwietnia 1983 r., w Warszawie.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy - (1923 r).
Krzyż Walecznych - trzykrotnie (1944 r.).
Krzyż niepodległości - (1932 r.).