
SPYCHALSKI Marian
Marszałek Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.

Pseudonimy: "Marek", "Orka".
Urodzony: 6 grudnia 1906 r. w Łodzi.
Zmarł: 7 czerwca 1980 r. w Warszawie.
Promocje:
Marszałek.: 7 października 1963 r.
Generał broni.: lipiec 1957 r.
Generał dywizji.: czerwiec 1945 r.
Generał brygady.: luty 1945 r.
Funkcje:
Kierownik Wydziału Planu Ogólnego Zabudowania Stolicy w Zarządzie Miejskim w Warszawie.: ?? - ??
Przywódca organizacji Związek Walki o Wyzwolenie (Związek Walki Wyzwoleńczej).: ?? - ??
Szef sztabu Gwardii Lusowej.: ?? - ??
Szef Wydziału Informacji Sztabu Głównego Armii Ludowej.: ?? - ??
Członek delegacji Krajowej Rady Narodowej do ZSRR.: 1944 r.
Szef Sstabu Głównego Wojska Polskiego.: lipiec - wrzesien 1944 r.
Przewodniczący Rady Narodowej Warszawy.: 1944 - 1945 r.
Prezydent Warszawy.: 1944 - 1945 r.
Członek Komitetu Centralnego PPR.: 1944 - 1948 r.
Członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego PPR.: 1945 - 1948 r.
Członek Biura Politycznego KC PZPR.: 1948 - listopad 1949 r.
Członek KC PZPR.: 1948 - listopad 1949 r.
Wiceminister Obrony Narodowej.: 1945 - listopad 1949 r.
Zastępca Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego ds. polityczno-wychowawczych.: 1945 - listopad 1949 r.
Minister Odbudowy.: kwiecień - maj 1949 r.
Minister Budownictwa.: maj - listopad 1949 r.
Członek KC PZPR.: październik 1956 - 1971 r.
Członek Biura Politycznego KC PZPR.: październik 1956 - 1970 r.
Wiceminister Obrony Narodowej.: październik - listopad 1956 r.
Szef Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego.: październik 1956 - ??
Minister Obrony Narodowej.: listopad 1956 - 1968 r.
Przewodniczący Rady Państwa.: 1968 - 1970 r.
Przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.: 1968 - 1970 r.
Poseł do Krajowej Rady Narodowej.: 1943 - 1945 r.
Poseł na Sejm Ustawodawczy.: ?? - październik 1951 r.
Poseł na Sejm PRL.: 1957 - 1972 r.
Opinie:
Notatki:
Syn Józefa, majstra w łódzkiej fabryce Frenkla i Franciszki Leśkiewicz pochodzącej ze wsi Kowale nad Wartą k. Sieradza. Jego starszym bratem był Józef Spychalski, późniejszy pułkownik piechoty Wojska Polskiego, od września 1942 roku Komendant Okręgu Krakowskiego AK, zamordowany w sierpniu 1944 r., w KL Sachsenhausen.
Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej (1931, jako inżynier architekt).
W okresie międzywojennym zatrudniony w pracowniach urbanistycznych w Warszawie i Poznaniu (był m.in. współtwórcą projektu cmentarza przy ulicy
Lutyckiej należącego do parafii sołackiej p.w. św. Jana Vianey'a).
Od 1935 był kierownikiem wydziału planu ogólnego zabudowania stolicy w Zarządzie Miejskim w Warszawie. W roku 1937 został laureatem nagrody
Grand Prix w Paryżu.
Przez cały okres lat trzydziestych działał jako wtyczka KPP w różnych organizacjach społeczno - politycznych. W powojennych relacjach dotyczących
tego okresu przyznawał się również do kontaktów z członkami siatki wywiadu sowieckiego kierowanej przez Fogelsona. Po wybuchu wojny przebywał we
Lwowie, a potem wyjechał do Warszawy. Tu stał się jednym z przywódców organizacji komunistycznej Związek Walki o Wyzwolenie (potem: Związek Walki
Wyzwoleńczej), który wkrótce został włączony do PPR/GL.
W 1942 r. był jednym z współtwórców oraz szefem Sztabu Głównego Gwardii Ludowej, a w 1944 szefem komórki informacyjnej Sztabu Głównego Armii
Ludowej. Był jednym z głównych animatorów operacji denuncjowania niepodległościowców niemieckim władzom bezpieczeństwa.
W tym samym, 1944 roku został członkiem delegacji KRN w ZSRR, następnie (lipiec-wrzesień 1944) szefem Sztabu Głównego Wojska Polskiego. W latach
1944-1945 był prezydentem i przewodniczącym Rady Narodowej Warszawy.
Jednocześnie należał do najwyższych władz PPR: w okresie 1944-1948 był członkiem Komitetu Centralnego, a także członkiem Biura Politycznego KC
(1945-1948). W 1945 r. dwukrotnie otrzymał stopień generalski - generała brygady w lutym, generała dywizji w czerwcu.
W 1948 r. wszedł w skład władz PZPR, został członkiem KC i Biura Politycznego KC.
W latach 1945-1949 był wiceministrem obrony narodowej i jednocześnie zastępcą naczelnego dowódcy Wojska Polskiego ds. polityczno-wychowawczych.
W 1949 r., minister: najpierw odbudowy (kwiecień-maj), następnie budownictwa (maj-listopad). W listopadzie 1949 został odsunięty od stanowisk
państwowych i wykluczony z KC PZPR, pracował jeszcze jako architekt przy odbudowie Wrocławia. Więziony w latach 1950-1956.
Po zwolnieniu w marcu 1956 r. został zrehabilitowany i przywrócony do działalności państwowej. Od października tego roku ponownie członek KC (do 1971) i Biura Politycznego KC (do 1970).
W okresie od października do listopada 1956 r. wiceminister obrony narodowej i szef Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego. W listopadzie tego roku otrzymuje nominację na ministra obrony narodowej (do 1968 r.).
W lipcu 1957 r. został awansowany na generała broni, a w 1963 otrzymał stopień marszałka Polski (był ostatnią osobą, której nadano ten stopień).
W latach 1968-1970 był Przewodniczącym Rady Państwa, natomiast w okresie 1968-1971 przewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności
Narodu.
W latach 1943-1952 był posłem do KRN i na Sejm Ustawodawczy (w październiku 1951 został pozbawiony immunitetu), 1957-1972 poseł na Sejm PRL.
Odznaczenia m.in.:
Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Order Sztandaru Pracy I klasy.
Order Krzyża Grunwaldu II klasy.
Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1944).
Krzyż Partyzancki (12 czerwca 1946).
Order Budowniczych Polski Ludowej (1961).
Medal za Warszawę 1939-1945 (1946).
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk.
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945.
Medal 10-lecia Polski Ludowej.
Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”.
Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”.
Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”.
Medal „Za udział w walkach o Berlin”.
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”.
Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”.
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”.
Odznaka „Zasłużonemu Działaczowi ORMO”.
Krzyż Wielki Orderu Korony (Belgia).
Wielki Krzyż Orderu Białej Róży (Finlandia).
Order Jugosłowiańskiego Sztandaru (Jugosławia).
Order Lenina (1968, ZSRR).
Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR).
Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (1965, ZSRR).
Odznaka „25 lat Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej” (1970, ZSRR).
Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (1975, ZSRR).
Medal 50-lecia Sił Zbrojnych ZSRR (1968, ZSRR).
|