Promocje:

Kapitan.:
Porucznik.:
Podporucznik.: 13 września 1939 r., ze starszeństwem z 1 sierpnia 1939 r.

Funkcje:

Służba wojskowa na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty 16 DP (Grudziądz).: 1936 - 1937 r.
Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowii Mazowieckiej-Komorowie.: 1937 - 1938 r.
Praktyki w 59 Pułku Piechoty (Inowrocław).: 1937 - 1938 r.
Dowódca plutonu w 1 Kompanii, I Batalionu, 59 Pułku Piechoty.: ?? - 19 września 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: początek 1941 r.
Komendant Rejonu Bydgoszcz-Północ, Obwód Bydgoszcz, Okręg Pomorze ZWZ/AK.: ?? - grudzień 1942 r.
Zastępca dowódcy Garnizonu Bydgoszcz, Okręg Pomorze AK.: styczeń 1943 - marzec 1944 r.
Komendant Garnizonu Bydgoszcz.: marzec - maj 1944 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Bydgoszcz, Okręg Pomorze AK.: maj 1944 - luty 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Alojzego (pracownika kolei) i Marty z domu Pawłowskiej. Rodzice byli członkami „Sokoła”. Jesienią 1918 r., wraz z rodzicami powrócił z Niemiec do Bydgoszczy, gdzie ojciec podjął pracę na kolei. Po ukończeniu szkoły powszechnej kształcił się w Gimnazjum Humanistycznym w Bydgoszczy, uzyskując w roku 1936 świadectwo dojrzałości.
W latach 1936-1937 odbył służbę wojskową na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty 16 DP w Grudziądzu. W latach 1937-1939 służył w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie. Praktyki odbywał w 59 pp. w Inowrocławiu.
W szeregach 59 pp. walczył w Wojnie Obronnej 1939 r., na stanowisku dowódcy plutonu 1 Kompanii I Batalionu. Rozkazem Naczelnego Wodza z 13 września 1939 r., otrzymał awans do stopnia podporucznika służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 sierpnia 1939 r.

Walczył z Niemcami pod Koronowem, następnie w walkach odwrotowych pod Inowrocławiem, Brześciem Kujawskim, nad Bzurą, gdzie został ranny i 19 września 1939 r., dostał się do niewoli niemieckiej. Jako ranny został umieszczony w szpitalu w Kutnie, w którym przebywał do marca 1940 r. Po podleczeniu ran uciekł ze szpitala i przedostał się do Bydgoszczy, gdzie się ukrywał.
Początkowo pracował dorywczo, jako pomoc biurowa na kolei. Na początku 1941 r., nawiązał kontakty z dowódcą placówki kolejowej Bydgoszcz ZWZ, inż. Hoffmanem, po czym został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej przez Komendanta Obwodu Bydgoszcz.
Do grudnia 1942 r., pełnił funkcję Komendanta Rejonu Bydgoszcz-Północ, potem w okresie od stycznia 1943 do marca 1944 pełnił funkcję zastępcy dowódcy Garnizonu (Obwodu) Bydgoszcz AK. Od marca do maja 1944 r., był Komendantem Garnizonu Bydgoszcz.

W okresie od maja 1944 do lutego 1945 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego Bydgoszcz AK. Uniknął aresztowania przez UB i ukrywał się do września 1945 r. Wcześniej, bo w lutym 1945 r., UB aresztowało jego żonę Gabrielę Suszek z domu Szczęśniak, żołnierza Armii Krajowej ps. „Myszka”.
Po ujawnieniu we wrześniu 1945 r., zamieszkał w Bydgoszczy i pracował w Wydziale Finansowym Zakładu Energetycznego w Bydgoszczy. Długoletni pracownik energetyki bydgoskiej.

Zmarł w Bydgoszczy 1 kwietnia 1978 r. Pochowany na miejscowym cmentarzu.

Odznaczenia m.in.:

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (1944 r.).
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1945 r.)