Pistolet maszynowy "Bechowiec 1" (BH wz. 44)
Kaliber: 9x19 mm Parabellum (kilka ostatnich egzemplarzy mogło być dostosowane do amunicji 7,62x25 Tokariewa)
Długość całkowita: 445 mm
Długość lufy: 240 mm
Masa broni: 2,43 kg bez magazynka, 2,82 kg z magazynkiem załadowanym
Masa zamka: 0,68 kg
Szybkostrzelność: 650-700 strz./min (teoretyczna)
Pistolet maszynowy opracowany jesienią 1942 roku przez Henryka Strąpocia (ps. "Mewa") składał się z 24 elementów. Pierwszy prototyp został
ukończony wiosną 1943 roku. Lufę wykorzystano ze starego karabinu piechoty kalibru 7,9 mm rozszerzonej rozwiertakiem do 9 mm pozwalającego na
użycie łatwo dostępnej amunicji 9x19 Parabellum.
Warsztat rusznikarski został ulokowany w Czerwonej Górze gdzie trafiały detale wykonane w Zakładach Ostrowieckich.
Samoczynno-samopowtarzalny działający na zasadzie wykorzystania energii odrzutu zamka swobodnego (strzelał nietypowo z zamka zamkniętego, a sam
zamek był typu zewnętrznego obejmującego lufę). Zastosowano podwójny kurkowy mechanizm spustowy i bezpiecznik skrzydełkowy, pełniący także funkcję
przełącznika rodzaju ognia (pojedynczy i ciągły).
Sprężyna powrotna umieszczona wokół lufy zaopatrzonej w 6 bruzd prawoskrętnych. Magazynek dwurzędowy zaopatrzony w sprężynę schodkowa był
przystawiany do broni od dołu mieścił 36 naboi.
Pierwsze egzemplarze były oksydowane na czarno kąpielą olejową - następne już tylko lakierowane, także na czarno. Broń nie miała kolby a rozłożenie
do czyszczenia wymagało rozkręcenia sześciu wkrętów.
Oprócz prototypu wykonano łącznie 11 egzemplarzy.
Źródła:
Kazimierz Satora "Podziemne zbrojownie polskie 1939-1944", Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2001
|
