| Kaliber: | 121,92 mm |
| Masa: | 2588 kg |
| Długość lufy: | z zamkiem 5650 mm |
| (w tym część gwintowana 4600 mm) | |
| Odrzut lufy: | 580-660 mm |
| Szybkostrzelność: | 2-3 strz./min |
Historia konstrukcji:
Działo opracowane w radzieckim biurze projektowym Fiodora F. Pietrowa z Fabryki Nr 9 ze Swierdłowska. Zmodernizowano zamek 122 mm armaty czołgowej wz. 1931/43 (D-25S) a dodatkowo lufę zaopatrzono w hamulec wylotowy.
Stosowane w ciężkich działach pancernych ISU-122 oraz czołgach ciężkich IS-2.
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa z hamulcem wylotowym. Półautomatyczny zamek klinowy. Stosowano celownik teleskopowy TSz-17 oraz celownik panoramiczny PTK. Ogień bezpośredni na odległość do 8000 m, a pośredni do 15700 m. Odległość strzału bezwzględnego wynosiła 1100 m.
Amunicja:
Amunicja składana, rozdzielnego ładowania, ze zmiennym ładunkiem miotającym umieszczonym w woreczkach.
Przeciwpancerna Бронебойный снаряд БР-471
| Masa pocisku: | 24,9 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 0,156 kg |
| Prędkość wylotowa: | 800 m/s |
Pocisk przeciwpancerny kinetyczny ostrogłowicowy (APHE) typu BR-471 z zapalnikiem dennym MD-5 lub MD-7 pobudzającym niewielki ładunek wybuchowy oraz smugaczem.
Przebijalność pancerza dla płyty odchylonej od pionu o 30 stopni:
| 500 m | 120 mm |
| 1000 m | 105 mm |
| 1500 m | 95 mm |
| 2000 m | 80 mm |
Przeciwpancerna Бронебойный снаряд БР-471Б
| Masa pocisku: | 24,9 kg |
| Prędkość wylotowa: | 800 m/s |
Pocisk przeciwpancerny kinetyczny tępogłowicowy z czepcem ochronnym (APC) typu BR-471B z zapalnikiem dennym MD-5 lub MD-7 pobudzającym niewielki ładunek wybuchowy oraz smugaczem.
Przebijalność pancerza dla płyty odchylonej od pionu o 30 stopni:
| 500 m | 125 mm |
| 1000 m | 120 mm |
| 1500 m | 110 mm |
| 2000 m | 100 mm |
Przeciwpancerna Бронебойный снаряд БП-460А
| Masa pocisku: | 13,2 kg |
| Prędkość wylotowa: | 550 m/s |
Przeciwpancerny pocisk o działaniu kumulacyjnym typu BP-460A został opracowany w 1943 roku. Był on stanie przebić pionową płytę pancerną o grubości ok. 120-140 mm.
Przeciwbetonowa Бетонобойный снаряд Г-471
| Masa pocisku: | 25 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 2,2 kg |
| Prędkość wylotowa: | 800 m/s |
Pocisk G-471 był stosowany do zwalczania umocnień wykonanych z żelazobetonu. W stalowej głowicy znajdował się silny ładunek wybuchowy pobudzany zapalnikiem dennym typu KTD o działaniu z krótką lub długą zwłoką.
Burząca Фугасный снаряд Ф-460
| Masa pocisku: | 22,6 kg |
| Prędkość wylotowa: | 800 m/s |
Pocisk F-460 ze skorupą stalową o działaniu podmuchowym z zapalnikiem głowicowym RGM lub RGM-2 o działaniu natychmiastowym lub ze zwłoką.
Odłamkowo-burząca Осколочно-фугасный снаряд ОФ-471
| Masa pocisku: | 24,9 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 3,6 kg |
| Prędkość wylotowa: | 800 m/s |
Pocisk OF-471 ze skorupą stalową o działaniu podmuchowym i odłamkowym z zapalnikiem głowicowym RGM lub RGM-2 o działaniu natychmiastowym lub ze zwłoką.
Źródła:
Janusz Magnuski „Ciężkie działo samobieżne ISU”, wyd. MON, Seria TBiU nr 64, 1980
