Kaliber: | 152,4 mm |
Amunicja: | 152x260R |
Masa: | na stanowisku 7270 kg, |
w transporcie 7930 kg (z przodkiem) | |
Masa lufy: | 2250 kg |
Wymiary: | 8175x2345x2270 mm |
Wysokość linii ognia: | 1515 mm |
Odrzut lufy: | do1250 mm |
Długość lufy: | z zamkiem 4925 mm |
(bez hamulca wylotowego 4405, | |
w tym część gwintowana 3467 mm) | |
Kąt ostrzału w elewacji: | od -2° do +65° |
Kąt ostrzału w azymucie: | 58° |
Szybkostrzelność: | 4 strz./min |
Historia konstrukcji:
Haubicoarmata opracowana w 1936 roku przez radzieckie biuro konstrukcyjne kierowane przez Fiodora F. Pietrowa z Fabryki Nr 172 im. Mołotowa z Permu. Po przeprowadzeniu testów poligonowych została przyjęta na uzbrojenie.
Wersja dla dział samobieżnych SU-152 oraz ISU-152 miała oznaczenie 152 mm armata ML-20S.
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa o 48 gwintach. Produkowano lufy trzech rodzajów: jednolite-niewzmocnione, z wymienną rurą rdzeniową oraz wzmocnione płaszczem. W każdym przypadku wylot lufy zakończony jest akcyjnym, szczelinowym hamulcem wylotowym o masie 90 kg. Zamek śrubowo-zawiasowy był wyposażony w mechanizm ręcznego otwierania i zamykania, bezpiecznik przed przedwczesnym odpaleniem oraz kurkowy mechanizm odpalający uruchamiany sznurem. Masa zamka z obsadą zamkową 60 kg. Zastosowano hydrauliczny opornik i dwa hydropneumatyczne powrotniki o skoku 845-1250 mm. Ze względu na długość i dużą masę lufy, była ona równoważona dwoma sprężynowymi odciążaczami typu pchającego. Kołyska typu korytkowego w kształcie litery U. Tarcza ochronna o grubości 3,5 mm. Mechanizm kierunkowy z przekładnią ślimakową znajduje się z lewej strony działa, natomiast mechanizm podniesieniowy o podobnej konstrukcji z prawej strony. Celownik umieszczony jest z lewej strony działa a w jego skład wchodzi kątomierz działowy PG-1 i kolimator K-1. Łoże dolne, dwuogonowe, rozstawne ze skrzynkowymi ogonami (początkowo nitowanymi, a następnie spawanymi) zakończonymi lemieszami. Zawieszenie kół za pomocą resorów, wyłączanych ryglem podczas zajmowaniu stanowiska bojowego. Trakcja motorowa za samochodem ciężarowym lub ciągnikiem gąsienicowym z wykorzystaniem przodka (masa 780 kg) i po cofnięciu do tyłu zespołu odrzutowego lufy – prędkość holowania do 25 km/h. Koła metalowe z nawulkanizowanym bandażem gumowym. Obsługa działa liczyła 9 żołnierzy.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993
А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003