Haubicoarmata polowa 152-мм гаубица-пушка образца 1937 года (МЛ-20)

Kaliber: 152,4 mm
Amunicja: 152x260R
Masa: na stanowisku 7270 kg,
w transporcie 7930 kg (z przodkiem)
Masa lufy: 2250 kg
Wymiary: 8175x2345x2270 mm
Wysokość linii ognia: 1515 mm
Odrzut lufy: do1250 mm
Długość lufy: z zamkiem 4925 mm
(bez hamulca wylotowego 4405,
w tym część gwintowana 3467 mm)
Kąt ostrzału w elewacji: od -2° do +65°
Kąt ostrzału w azymucie: 58°
Szybkostrzelność: 4 strz./min

Historia konstrukcji:

Haubicoarmata opracowana w 1936 roku przez radzieckie biuro konstrukcyjne kierowane przez Fiodora F. Pietrowa z Fabryki Nr 172 im. Mołotowa z Permu. Po przeprowadzeniu testów poligonowych została przyjęta na uzbrojenie.

Wersja dla dział samobieżnych SU-152 oraz ISU-152 miała oznaczenie 152 mm armata ML-20S.

Opis konstrukcji:

Lufa stalowa o 48 gwintach. Produkowano lufy trzech rodzajów: jednolite-niewzmocnione, z wymienną rurą rdzeniową oraz wzmocnione płaszczem. W każdym przypadku wylot lufy zakończony jest akcyjnym, szczelinowym hamulcem wylotowym o masie 90 kg. Zamek śrubowo-zawiasowy był wyposażony w mechanizm ręcznego otwierania i zamykania, bezpiecznik przed przedwczesnym odpaleniem oraz kurkowy mechanizm odpalający uruchamiany sznurem. Masa zamka z obsadą zamkową 60 kg. Zastosowano hydrauliczny opornik i dwa hydropneumatyczne powrotniki o skoku 845-1250 mm. Ze względu na długość i dużą masę lufy, była ona równoważona dwoma sprężynowymi odciążaczami typu pchającego. Kołyska typu korytkowego w kształcie litery U. Tarcza ochronna o grubości 3,5 mm. Mechanizm kierunkowy z przekładnią ślimakową znajduje się z lewej strony działa, natomiast mechanizm podniesieniowy o podobnej konstrukcji z prawej strony. Celownik umieszczony jest z lewej strony działa a w jego skład wchodzi kątomierz działowy PG-1 i kolimator K-1. Łoże dolne, dwuogonowe, rozstawne ze skrzynkowymi ogonami (początkowo nitowanymi, a następnie spawanymi) zakończonymi lemieszami. Zawieszenie kół za pomocą resorów, wyłączanych ryglem podczas zajmowaniu stanowiska bojowego. Trakcja motorowa za samochodem ciężarowym lub ciągnikiem gąsienicowym z wykorzystaniem przodka (masa 780 kg) i po cofnięciu do tyłu zespołu odrzutowego lufy – prędkość holowania do 25 km/h. Koła metalowe z nawulkanizowanym bandażem gumowym. Obsługa działa liczyła 9 żołnierzy.

Źródła:

Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006

Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993

А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *