| Kaliber: | 203,2 mm |
| Masa: | na stanowisku 17700 kg, w transporcie 19000 kg |
| Masa lufy: | z zamkiem 5200 kg (zespół odrzutowy 5440 kg) |
| Długość lufy: | 5087 mm (w tym część gwintowana 3981 mm) |
| Odrzut lufy: | zmienny 850-1400 mm |
| Wysokość linii ognia: | 1920 mm |
| Wymiary: | na stanowisku 9365 x 2490 |
| Kąt ostrzału w elewacji: | 0° +60° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 8° |
| Szybkostrzelność: | 0,5 strz./min |
Historia konstrukcji:
Ciężka haubica B-4 została opracowana w radzieckiej Fabryce Nr 235 «Большевик»(Bolszewik) z Leningradu. Pierwsze prace projektowe podjął w 1927 roku F. Lenderom, a po jego śmierci kontynuowano je w biurze projektowym obejmującym Magdesjewa, Gawryłowa i Torbina. Pierwszy projekt ukończono 16 stycznia 1928 roku, a prototyp działa był gotowy w 1931 roku i od razu poddano go badanion poligonowym. Przyjęta na uzbrojenie rok później. W dwóch zakładach (Fabryka Nr 235 «Большевик» oraz Fabryka Nr 221 «Баррикады»)do 1945 roku wyprodukowano łącznie 1008 egzemplarzy. Wesja z innym gwinetm lufy nosiła oznaczenie B-4M. W czerwcu 1941 roku na uzbrojeniu RKKA znajdowało się 849 egzemplarzy.
Haubica tego typu stanowiła także uzbrojenie jednej z wersji działa samobieżnego SU-14.
Opis konstrukcji:
Lufa 64 bruzdy o wymiarach 2×6 mm (szerokość pola 3,97 mm) i skoku 20 kalibrów. Przejście z położenia marszowego w bojowe w zależności od warunków terenowych zajmowało od 45 minut do 2 godzin. Obsługa działa liczyła 15 żołnierzy. Na czas transportu ogony dziala podpierane jednoosiowym, dwukołowym przodkiem. Podwozie gąsienicowe (gąsienice o szerokości 460 mm, rozstaw gąsienic 1910 mm) umożliwiało holowanie trakcją mechaniczną z prędkością do 15 km/h.
Amunicja:
Burząca Ф-625
| Masa pocisku: | 98,82 kg |
| Prędkość wylotowa: | 575 m/s |
| Donośność: | 18.025 m |
Stosowano także pociski Ф-625Д oraz Ф-623.
Przeciwbetonowa Г-620
| Masa pocisku: | 102 kg |
| Prędkość wylotowa: | 607 m/s |
Stosowano także pociski Г-620Т oraz Г-620Ш.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały w zależności od wersji oznaczenia z przedziału od 20,3 cm H 503/1 (r) do 20,3 cm H 503/5 (r).
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993
А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003
