Historia konstrukcji:
Czołg lekki opracowany we francuskich zakładach Renault Société Anonyme w Billancourt. Powstał on w odpowiedzi na wytyczne z 26 czerwca 1934 roku na szybki czołg rozpoznawczy dla francuskiej kawalerii.
Ważnym aspektem dla powstania tego czołgu było także zainteresowanie się nim ze strony rządu Belgii. Na przełomie 1934 i 1935 roku Renault przedstawiło model Renault YC (testowe podwozie pozbawione wieży), który pokonał w konkursie konkurencyjny brytyjski czołg Vickers 6-ton Mark F, który uznano za dysponujący zbyt słabym opancerzeniem.
Równocześnie z próbami podwozia we francuskich zakładach Batignolles-Châtillon zakupiono w 1935 roku 25 dwuosobowych wież APX2 B dostosowanych do specyficznych wymagań nabywcy. Uzbrojenie miało być montowane w belgijskich zakładach Carles z Gent (Gandawa).
Po wprowadzeniu poprawek prototyp kompletnego pojazdu spełniającego belgijskie oczekiwania ukończono w marcu 1936 roku. W tym momencie perturbacje w polityce Belgii spowodowały duże opóźnienia w finalizacji zakupu – wielu polityków w nastawionej na neutralność Belgii nie widziała potrzeby posiadania czołgów postrzeganych jako broń czysto ofensywną. Od czerwca 1937 roku gotowy czołg przechodził testy na terenie Belgii. Wstępny kompromis w sprawie finalizacji zakupów osiągnięto dopiero w kwietniu 1938 roku, co doprowadziło do podpisania 15 czerwca 1938 roku umowy zakupu 10 podwozi zamiast pierwotnie planowanych 25. Pozostałe po tej redukcji 15 zakupionych już wież zamontowano na stałych pozycjach umocnionych.
Dostawy podwozi zrealizowano w partiach:
– numery fabryczne 806, 814, 817 – 30 marca 1939,
– numery fabryczne 807, 823, 829 – maj 1939,
– numery fabryczne 831, 832, 833 – 7 sierpnia 1939,
– gruntownie wyremontowany prototyp o numerze fabrycznym 803 dostarczono ponownie prawdopodobnie także w sierpniu 1939 roku.
Z 10 zakupionych egzemplarzy do powołanej 1 września 1939 roku jednostki Escadron d’Auto-Blindées wcielono tylko 8 czołgów, które wzięły udział w walkach w obronie kraju. Pozostałe 2 znajdowały się w brukselskim arsenale Arsenal d’Etterbeek.
Dopiero przed wybuchem wojny czołg został przyjęty na uzbrojenie wojsk francuskich pod oznaczeniem Automitrailleuses de Combat Renault modèle 1935 – w skrócie AMC 1935. Wyprodukowane w zakładach Renault w Billancourt podzespoły były montowane w całość w zakładach Atelier de Construction (AMX) w d’Issy-les-Moulineaux. Z zamówionej partii 100 czołgów do kapitulacji w czerwcu 1940 roku tylko kilkanaście trafiło do jednostek liniowych.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Szerokość gąsienic: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: Zasięg: Uzbrojenie: Opancerzenie: |
3 osoby (dowódca-celowniczy, ładowniczy, kierowca) własna 14450 kg, bojowa ok. 16000 kg 4432 x 2055 x 2280 mm, prześwit 400 mm 320 mm silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 11.800 cm3, typu Renault o mocy 180 KM przy 1.800 obr./min na drodze 42 km/h, w terenie 25 km/h 300 litrów na drodze 160 km 1 armata 47 mm SA Mle 1935 z zapasem 75 naboi, 1 km Hotchkiss kal. 7,65 mm z zapasem 2160 naboi od 14 do 25 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowany w tym czołgu silnik postał na bazie jednostki stosowanej we francuskich czołgach średnich Renault B1, poprzez zmniejszenie liczby cylindrów z 6 do 4. Trapiły go liczne awarie i cechował się bardzo wysoką paliwożernością, limitując zasięg pojazdu w terenie. Umieszczony w tylnej części kadłuba silnik napędzał koła przednie. Zawieszenie na 5 kołach nośnych połączonych w wózki amortyzowane gumowymi elementami resorującymi (dwa wózki po dwa koła, a piąte koło amortyzowane samodzielnie). Rozwiązanie to zupełnie nie sprawdzało się w terenie, ponieważ było zdecydowanie za twarde, wprawiając kadłub pojazdu w drgania utrudniające prowadzenie ognia w ruchu. Z tyłu kadłuba znajdowało się koło napinające, a górny bieg gąsienicy podtrzymywało 5 ogumionych rolek.
Opancerzenie kadłuba było wykonane z walcowanych płyt pancernych i mocowane nitami do ramy nośnej. Opancerzenie wieży APX2 B stanowiło połączenie elementów odlewanych (przednia płyta z jarzmem armaty i km) oraz płyt przynitowanych do kratownicowego szkieletu. Do obserwacji otoczenia przez załogę służyły liczne peryskopy obserwacyjne zaopatrzone we wkładki ze szkła pancernego. Średnica podstawy wieży wynosiła 1395 mm, a jej masa wynosiła około 2000 kg.
Zmodyfikowane zgodnie z belgijskim zamówieniem wieże typu APX2 B mieściły francuską armatę 47 mm SA Mle 1935 (wersja dostosowana do standardowej belgijskiej amunicji, zapas amunicji stanowiło 36 naboi odłamkowych oraz 39 przeciwpancernych), sprzężoną z karabinem maszynowym Hotchkiss kal. 7,65 mm (zasilanie z taśmy na 90 naboi, zapas amunicji obejmował 24 taśmy). Poza górnym włazem dodatkowo w tylnej części wieży znajdowały się dwuskrzydłowe drzwi. Armata naprowadzana na cel celownikiem teleskopowym L.724 (powiększenie 4x, pole widzenia 11,25 °, wyskalowany do 1500 m). Dodatkowo w przedniej płycie wieży znajdował się binokularowy peryskop obserwacyjny L.630 zamontowany ponad karabinem maszynowym. Obserwację na boki i do tyłu zapewniały stałe peryskopy obserwacyjne z wkładkami ze szkła pancernego. Pojazd nie był wyposażony w radiostację.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie Panzerkampfwagen AMC 738 (b).
