Historia konstrukcji:
Haubica polowa Q.F. 4.5in została opracowana w brytyjskich zakładach Coventry Ordnance Works. Pierwszy model Mk. I został przyjęty na uzbrojenie w 1909 roku. Zmodyfikowana wersja Mk. II została przyjęta na uzbrojenie w 1917 roku. Do wybuchu Pierwszej Wojny Światowej wyprodukowano 182 sztuki, a podczas jej trwania dalsze 3.177 sztuk.
Po uzyskaniu niezależności została przyjęta na uzbrojenie sił zbrojnych Iraku.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Wymiary: Długość lufy: Odrzut: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
114 mm (4,5 cala) 114x86R 1.372 kg (27 cwt) 1.778 x 2.057 x ? mm 1.625,6 mm (w tym część gwintowana 1.524 mm) 508-1.016 mm od -5° do +45° 6° 4 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana, zaopatrzona w 32 prawoskrętne zwoje. Zastosowano zamek klinowy o ruchu poziomym. Hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą (odrzut zmienny, zależny od kąta podniesienia). Przyrządy celownicze znajdują się po lewej stronie lufy. Drewniane koła z metalową obręczą dostosowane do trakcji konnej. Obsługa działa liczy 6 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania. Do wystrzeliwania pocisków używano 5 ładunków miotających zawierających kordyt M.D. o masie całkowitej od 0,4 funta (182 g) do 1 funta (454 g) umieszczanych w mosiężnej łusce.
Odłamkowo-burząca Cartridge Q.F., 4.5-inch, HE, Mark XII oraz Mark XVI
| Długość pocisku: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
407 mm 15,88 kg 1,95 kg od 171 do 308 m/s 6.675 m (7.300 jardów) |
Amunicja typu HE zaopatrzona w głowicowy zapalnik uderzeniowy typu Fuze, Graze, No. 100 lub typu Fuze, Percussion, No. 106.
