Historia konstrukcji:
Lekka haubica polowa 100 mm M30 została opracowana w 1930 roku w czechosłowackich zakładach Škoda a.s. w Pilźnie. Przyjęte na uzbrojenie czechosłowackiej armii w 1933 roku pod oznaczeniem 10 cm lehká houfnice vz. 30.
W drugiej połowie lat 30-tych XX wieku Iran zakupił partię tych dział dla wyekwipowania swoich dywizji piechoty – 18 baterii.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Masa zamka: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
100 mm 100x132R na stanowisku 1.798 kg, w transporcie 3.077 kg z zamkiem 495 kg 32 kg z zamkiem 2.500 mm od -8° do +80° 8° 8 strz./min |
Opis konstrukcji:
Monolityczna lufa stalowa, gwintowana. Zastosowano półautomatyczny zamek klinowy o ruchu poziomym. Hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą. Przyrządy celownicze znajdowały się po lewej stronie lufy. Tarcza ochronna o grubości 5 mm. Łoże dolne skrzynkowe, jednoogonowe. Koła szprychowe, drewniane, z metalową obręczą. Obsługa działa liczyła 10 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania z ładunkiem miotającym umieszczonym w mosiężnej łusce.
Odłamkowo-burząca
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
16 kg 430 m/s 10.600 m |
Pocisk typu HE zaopatrzony w głowicowy zapalnik uderzeniowy lub czasowy.
