Historia konstrukcji:
Ciężka armata polowa 105 mm M35 została opracowana w czechosłowackich zakładach Škoda a.s. w Pilźnie. Przyjęta na uzbrojenie armii w 1935 roku pod oznaczeniem 10,5 cm hrubý kanón vz. 35.
W drugiej połowie lat 30-tych XX wieku Iran zakupił partię tych dział, wraz z ciągnikami gąsienicowymi Praga T-6, dla artylerii nadbrzeżnej na wybrzeżu Morza Kaspijskiego.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Masa zamka: Wymiary: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
105 mm 105x580R na stanowisku 4.170 kg, w transporcie 4.580 kg z zamkiem 1.458 kg 59 kg na stanowisku 7.340 x 4.580 x 1.700 mm 4.400 mm od -6° do +42° 50° 4-5 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana o 42 prawoskrętnych zwojach. Zastosowano półautomatyczny zamek klinowy o ruchu poziomym. Hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą. Przyrządy celownicze znajdowały się po lewej stronie lufy. Tarcza ochronna o grubości 4,2 mm. Łoże dolne dwuogonowe rozstawne. Skrzynkowe ogony zaopatrzone na końcu w lemiesze. Zawieszenie i pneumatyczne ogumienie dostosowane do trakcji motorowej. Holowanie armaty po drogach z prędkością do 40 km/h. Obsługa działa liczyła 9 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję scaloną.
Odłamkowo-burząca
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
18 kg 730 m/s 18.400 m |
Pocisk typu HE zaopatrzony w głowicowy zapalnik uderzeniowy lub czasowy.
