Historia konstrukcji:
Na początku lat 30-tych XX wieku Wielka Brytania rozpisała konkurs na nowy ręczny karabin maszynowy. Konkurs wygrał karabin czechosłowacki z zakładów Zrojovka Brno (wersja rkm ZB vz. 30). Po dokonaniu wymaganych zmian licencję zakupiono 24 maja 1935 roku. Dostawy brytyjskie rozpoczęły się we wrześniu 1937 roku.
W 1940 roku podjęto przygotowania do podjęcia produkcji nowej broni także w australijskich zakładach Small Arms Factory w Lithgow (New South Wales).
Produkcja tej broni była bardzo skomplikowana – np. komora nabojowa była obrabiana z odlewu o masie 18 kg do finalnej postaci elementu o masie 2,3 kg.
Od 8 stycznia 1941 roku do 13 sierpnia 1945 roku australijskie zakłady Small Arms Factory w Lithgow wyprodukowały 17.429 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa broni: Masa lufy: Długość broni: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,7 mm (0,303 cala) 7,7x56R (.303 Enfield) 10,52 kg 2,93 kg 1150 mm 635 mm magazynek na 30 naboi teoretyczna 540 strz./min, praktyczna 120 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię gazów wylotowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Lufa szybkowymienna, zasilanie z magazynka pudełkowego wkładanego do komory nabojowej od góry. Celownik bębnowy umieszczony niesymetrycznie po lewej stronie broni. Pod lufą znajdował się składany dwójnóg Bipod, Bren, Mk. III, a dodatkowo broń można było osadzić na podstawie trójnożnej Mounts, Tripod, Bren, Mk. I.
Amunicja:
Zostanie opisana w dedykowanym dziale.
Źródła:
Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
