Historia konstrukcji:
Ciężki karabin maszynowy M1917 opracował amerykański konstruktor John Moses Browning. Prawa do jego produkcji posiadała amerykańska firma Colt’s Patent Fire Arms Manufacturing Co z Hartford.
W 1929 roku Norwegia zakupiła za pośrednictwem brytyjskiej firmy Vickers partię 91 egzemplarzy zmodyfikowanych ckm dostosowanych do specjalnie opracowanej amunicji oraz licencję (łączna kwota transakcji wynosiła 400 tysięcy NOK; opłata licencyjna za każdy wyprodukowany ckm wynosiła 100 USD). Ponadto dla standaryzacji uzbrojenia sił powietrznych zakupiono 30 lotniczych karabinów maszynowych z lufą chłodzoną powietrzem (po 15 w wersji stałej i ruchomej).
Produkcję seryjną ckm podjęły norweskie zakłady Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg. Szacunkowe zapotrzebowanie z 1931 roku mówiło o 1.665 egzemplarzach, w tym 234 w wersji dla sił powietrznych z lufą chłodzoną powietrzem.
W latach 1933-1937 wyprodukowano 958 egzemplarzy (numery seryjne od 92 do 1049).
W 1937 roku podjęto produkcję nowej wersji używanej jako przeciwlotniczy karabin maszynowy z odpowiednimi przyrządami celowniczymi (inna muszka i celownik kołowy) i na dedykowanej podstawie przeciwlotniczej. Strzelały one cięższą amunicją 7,92×61 Tung ze zwiększonym ładunkiem miotającym (prędkość wylotowa pocisków 775 m/s), której w odmiennej taśmie amunicyjnej umieszczano 220 naboi. W latach 1937-1943 wyprodukowano ponad 1.150 egzemplarzy plus zmodyfikowano większość wcześniejszych ckm.
W latach 1936-1937 wyprodukowano także 181 egzemplarzy (numery seryjne od F31 do F211) w wersji ruchomej dla sił powietrznych z lufą chłodzoną powietrzem oraz kolejne 129 egzemplarzy (numery seryjne od F212 do F340) w wersji stałej (dostosowanej do współpracy z synchronizatorem).
Pod niemiecką okupacją kontynuowano produkcję ckm w wersji piechoty oraz dokonywano adaptacji przejętych egzemplarzy do standardowej niemieckiej amunicji 7,9×57 Mauser.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,9 mm 7,92×57 lub 7,92×61 Tung własna broni z wodą chłodzacą 18,5 kg 956 mm 607 mm taśma parciana na 220 lub 250 naboi teoretyczna 600 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię krótkiego odrzutu lufy. Ryglowanie zamka wahliwym klinem poruszającym się w suwadle prostopadle do osi przewodu lufy. Chłodzenie lufy cieczą. Mechanizm spustowy umieszczony z tyłu komory zamkowej, przed chwytem pistoletowym. Stosowano podstawę trójnożną umożliwiającą prowadzenie ognia przeciwlotniczego po zamontowaniu dodatkowego celownika kołowego.
Amunicja:
Produkcją amunicji zajmowały się norweskie zakłady Raufoss Ammunisjonsfabrikk w Raufoss (obecnie znane jako Nammo AS – bicia na dnie łuski RA).
Zwykła 7,9 mm skarp patron M/1928
| Długość naboju: Masa naboju: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: |
83,75 mm 29 g 14,2 g 775 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,9 mm Patrone sS 294/2 (n).
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,9 mm Maschinengewehr 245/1 (n) dla wersji oryginalnej oraz 7,9 mm Maschinengewehr 245/2 (n) dla wersji dostosowanej do niemieckiej amunicji 7,9×57 Mauser.
