Historia konstrukcji:
Czołg lekki zaprojektowany w zakładach ČKD (Českomoravská-Kolben-Daněk). Zanim czołg został przyjęty na uzbrojenie armii czechosłowackiej pod oznaczeniem LT vz. 38, pojawił się w ofercie eksportowej. Pierwsza wersja produkcyjna została dostosowana w 1935 roku do wymagań irańskich – zastosowano sprawniejsze filtry powietrza, zabezpieczenie przed piaskiem mechanizmów oraz wydajniejszą wentylację przedziału załogi.
Umowę na zakup 30 czołgów rozpoznawczych Praga AH-IV-P oraz 26 czołgów lekkich Praga TNH-P podpisał 14 maja 1935 roku w Pradze irański generał Ismail Khan (umowy dodatkowe dotyczyły zakupu uzbrojenia w zakładach ZB oraz Škoda, a także stali pancernej w stalowni Poldi w Kladnie). W związku ze zwiększonymi planami rozbudowy armii irańskiej 10 września 1935 roku anulowano dotychczasową umowę i podpisano nową na 50 czołgów rozpoznawczych Praga AH-IV-P (w cenie 1.629 funtów brytyjskich za sztukę) oraz 50 czołgów lekkich Praga TNH-P (w cenie 3.570 funtów brytyjskich za sztukę). Dostawa pierwszych czołgów została zrealizowana w maju 1937 roku.
Zakupione czołgi weszły na uzbrojenie 1 i 2 Dywizji Piechoty – po 25 pojazdów w każdej jednostce. Planowany zakup następnych 300 pojazdów pancernych dla pozostałych dywizji nie doszedł do skutku ze względu na rozpad Czechosłowacji i wybuch Drugiej Wojny Światowej.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zasięg: Uzbrojenie: Opancerzenie: |
4 osoby własna 8.200 kg 4.510 x 2.080 x 2.300 mm, prześwit 300 mm silnik 6-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 7.940 cm3, typu Praga TN 100 o mocy 100 KM 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 38 km/h, w terenie 20 km/h na drodze 200 km 1 armata Škoda A-4 Beta kal. 37 mm, 2 km ZB-53 kal. 7,9 mm od 8 do 25 mm |
Opis konstrukcji:
Płyty pancerne przynitowane lub przykręcane śrubami do szkieletu wykonanego ze stalowych płaskowników. Nad umieszczonym centralnie przedziałem bojowym znajdowała się dwuosobowa, obrotowa wieża, mieszcząca armatę czołgową Škoda A-4 Beta oraz karabin maszynowy ZB-53. Kolejny karabin maszynowy ZB-53 znajdował się w przedniej ścianie kadłuba obok stanowiska kierowcy.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Stosowano gaźnik typu Solex. Umieszczony z tyłu pojazdu silnik poprzez skrzynię biegów i wał napędowy przekazywał moment obrotowy na przednie koła. Zawieszenie pojazdu składało się z czterech kół nośnych umieszczonych parami na wspólnym resorze eliptycznym, umieszczonego z tyłu kadłuba koła napinającego oraz dwa kółka podtrzymujące górny bieg gąsienicy.
W 1940 roku zakupiono dla czołgów radiostacje produkcji niemieckiej firmy Telefunken.
