Działo kolejowe 356-мм железнодорожная установка ТП-1

Historia konstrukcji:
Działo kolejowe TP-1 zostało zaprojektowane w rosyjskim biurze projektowym OKB-172 w odpowiedzi na założenia taktyczno-techniczne przedstawione 8 lutego 1938 roku. Prototypowy zespół odrzutowy wyprodukowała w 1939 roku Fabryka Nr 221 «Баррикады» (Barykady) w Stalingradzie, podwozie kolejowe opracowano w biurze projektowym CKB-19 (wspólne dla armaty TP-1 oraz haubicy TG-1), a montaż końcowy miał przeprowadzić w 1941 roku zakład „Новокрамоторский механический завод” w Kromatorsku (filia Fabryki Nr 221). Do 1942 roku planowano produkcję 14 takich dział, ale wybuch wojny z Niemcami przerwał dalsze prace konstrukcyjne.

Dane techniczne:

Kaliber:
Masa:
Wymiary:
Długość lufy:
 
Kąt ostrzału w elewacji:
Kąt ostrzału w azymucie:
Szybkostrzelność:
355,6 mm
ok. 360.400 kg
długość 33.918 mm
19.364 mm
(w tym cześć gwintowana 15.795 mm)
od -5° do +50°

1 strz./min

Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana, zaopatrzona w 40 prawoskrętnych zwojów. Zamek śrubowy. Objętość komory nabojowej 360 dm3. Żywotność lufy wynosiła ok. 150 wystrzałów.

Platforma kolejowa opierała się na czterech czteroosiowych wózkach jezdnych. Zastosowane łoże umożliwiało jedynie niewielkie kąty wychylenia lufy na boki więc do zmiany kierunku ostrzału wybierano tory kolejowe biegnące po łuku. Ciekawą innowacją była możliwość dostosowania osi kół do pracy przy dwóch rozstawach szyn – radzieckim 1.524 mm i zachodnioeuropejskim 1.435 mm. Prędkość przemieszczania składu kolejowego do 45 km/h. Obsługa działa liczyła około 50 żołnierzy.

356mm_TP-1_amunicja_1

Amunicja:

Przeciwpancerna Бронебойный снаряд

Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
750 kg
240 lub 115 kg
870 lub 600 m/s
48.900 lub 24.970 m

Pocisk typu AP-HE, zaopatrzony w zapalnik denny. Stosowano dwa ładunki miotające (pełny i zmniejszony).

Burząca Фугасный снаряд

Masa pocisku:
Masa materiału wybuchowego:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
750 kg
? kg
240 lub 115 kg
870 lub 600 m/s
48.900 lub 24.970 m

Pocisk typu HE, zaopatrzony w zapalnik denny. Stosowano dwa ładunki miotające (pełny i zmniejszony).

Dalekonośna burząca Легкий дальнобойный фугасный снаряд

Masa pocisku:
Masa materiału wybuchowego:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
495 kg
? kg
245 lub 147 kg
1050 lub 800 m/s
60.100 lub 34.400 m

Pocisk typu HE, zaopatrzony w zapalnik denny. Stosowano dwa ładunki miotające (pełny i zmniejszony).

Dalekonośna podkalibrowa Комбинированный

Średnica rdzenia:
Masa pocisku:
Masa rdzenia:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
230 mm
234,4 kg
126,8 kg
240 kg
1.425 m/s
113.000 m

W głównym sabocie mieścił się pocisk podkalibrowy kalibru 230 mm.

Źródła:

Artykuł „Железнодорожные артиллерийские установки”, czasopismo „Военный парад” numer maj-czerwiec 1994 r.

А.Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003 r.

John Campbell, „Naval weapons of World War Two”, wyd. Naval Institute Press, 1985 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

В. И. Брагин „Пушки на релсах”, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *