Historia konstrukcji:
Bagnet S 29 (p) był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Bagnet został opracowany w Niemczech. Przyjęty na uzbrojenie polskich sił zbrojnych i produkowany seryjnie w zakładach:
– Zbrojownia Nr 4 w Krakowie,
– Towarzystwo Fabrykacji Motorów „Perkun” S.A. w Warszawie
– Fabryka Broni w Radomiu
Wraz z wprowadzanymi zmianami kolejne modele otrzymały oznaczenie Bagnet wz. 22, Bagnet wz. 24, Bagnet wz. 27 (kopia niemieckiego Seitengewehr 84/98 bez pierścienia jelca), Bagnet wz. 28, Bagnet wz. 29 (modyfikacja z pierścieniem jelca).
Przejęty w dużych ilościach przez siły zbrojne Niemiec po zajęciu Polski w 1939 roku.
W katalogu wzorów uzbrojenia otrzymał oznaczenie Gerät 1-1002.
Później przydzielono mu oznaczenie Seitengewehr 139 (p) z podwariantami
Seitengewehr 139/1 (p) – bagnety z pierścieniem jelca
Seitengewehr 139/2 (p) – bagnety bez pierścienia jelca
Stosowany wraz z karabinem G 299 (p), karabinem G 298 (p) oraz karabinkiem K 493 (p).
Dane techniczne:
| Masa: Długość całkowita: Długość głowni: Szerokość głowni: Grubość głowni: |
z pochwą i żabką ok. 700 g sam bagnet ok. 450-480 g ok. 385 mm ok. 253 mm ok. 25,5 mm ok. 6 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię jednosieczną, z fałszywym ostrzem. Jelec zaopatrzony w pierścień do osadzenia na lufie karabinu lub bez niego. Okładziny rękojeści drewniane, mocowane 2 nitami do trzpienia. Pochwa blaszana, mocowana do pasa za pomocą skórzanej żabki.
