Historia konstrukcji:
Bagnet No. 1 był używany przez siły zbrojne Australii.
Został opracowany w Wielkiej Brytanii. Stosowany wraz z karabinem Lee-Enfield No. 1 Mk. III*.
Na potrzeby sił zbrojnych Australii bagnety tego typu najpierw importowano z Wielkiej Brytanii, a następnie uruchomiono ich produkcję w australijskich zakładach Small Arms Factory w Lithgow, a od marca 1942 roku również w nowo otwartych zakładach Small Arms Factory w Orange, gdzie najpierw były montowane z dostarczonych komponentów, a następnie produkowane. Drewniane elementy pochwy produkowały zakłady J.C. Ludowici & Son Ltd. w Sydney (New South Wales), a w późniejszym okresie także zakłady Slazenger (Australia) Pty. Ltd. w Sydney (New South Wales). Elementy skórzane produkowano w australijskich zakładach Mangrovite Belting Pty. Ltd. w Sydney (New South Wales).
Dane techniczne:
| Masa: Długość całkowita: Długość głowni: Szerokość głowni: Grubość głowni: Średnica obsady: |
sam bagnet ok. 480 g ok. 555 mm ok. 435 mm ok. 23,5 mm ok. 7 mm 16,5 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię jednosieczną, z fałszywym ostrzem. Jelec zaopatrzony w pierścień do osadzenia na lufie karabinu. Okładziny rękojeści drewniane, przykręcane do trzpienia 2 śrubkami. Do przenoszenia bagnetu używano pochwę typu Scabbard, Bayonet, No. 1, Mk. II o długości całkowitej 468 mm.
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie Seitengewehr 101 (e).
