Historia konstrukcji:
Bagnet No. 1 był używany przez siły zbrojne Wielkiej Brytanii.
Został opracowany w Wielkiej Brytanii. Pierwotnie nosił oznaczenie Pattern 1907, które w 1926 roku zmieniono na Bayonet, No. 1, Mark I.
Produkcję seryjną podjęły następujące zakłady: Wilkinson Sword Co., Sanderson Bros. & Neubold Ltd., James A. Chapman, Robert Mole & Sons oraz Vickers Ltd. w Crayford.
Podczas Pierwszej Wojny Światowej wyprodukowano ok. 5 milionów egzemplarzy, ponadto dodatkowo w USA wyprodukowano 100 tysięcy egzemplarzy w zakładach Remington Arms Corporation w Ilion, stan New York.
Stosowany wraz z karabinem Lee-Enfield No. 1 Mk. III*.
Dane techniczne:
| Masa: Długość całkowita: Długość głowni: Szerokość głowni: Grubość głowni: Średnica obsady: |
sam bagnet ok. 480 g ok. 555 mm ok. 435 mm ok. 23,5 mm ok. 7 mm 16,5 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię jednosieczną, z fałszywym ostrzem. Jelec zaopatrzony w pierścień do osadzenia na lufie karabinu. Okładziny rękojeści drewniane, przykręcane do trzpienia 2 śrubkami. Do przenoszenia bagnetu używano pochwę typu Scabbard, Bayonet, No. 1, Mk. II o długości całkowitej 468 mm.
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie Seitengewehr 101 (e).
