Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny P 35 (p) był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Zaprojektowali go Piotr Wilniewczyc i Jan Skrzypiński pracujący w zakładach Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia – Fabryka Karabinów w Warszawie. Przyjęty na uzbrojenie polskich sił zbrojnych pod oznaczeniem Pistolet VIS wz. 35. Produkcję seryjną uruchomiono w Fabryce Broni w Radomiu, gdzie wyprodukowano ok. 50 tysięcy egzemplarzy.
Przejęty przez siły zbrojne Niemiec po zajęciu Polski w 1939 roku. W katalogu wzorów uzbrojenia otrzymał oznaczenie Gerät 1-2003. W późniejszym okresie oznaczenie broni zmieniono na Pistole 645 (p).
Fabryka Broni w Radomiu znalazła się pod okupacyjnym zarządem zakładów Steyr-Daimler Puch A.G. i do końca wojny wyprodukowano ok. 310 tysięcy egzemplarzy. Wraz z postępującym deficytem surowcowym egzemplarze kolejnych serii charakteryzowały się uproszczeniami technologicznymi i materiałowymi oraz coraz mniej starannym wykończeniem.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Wysokość: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
8,92 mm 9×19 Parabellum bez magazynka 950 g, z pełnym magazynkiem 1.123 g 205 mm 140 mm 115 mm (w tym część bruzdowana 100 mm) magazynek na 8 naboi praktyczna 16 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy, z zamkiem ryglowanym przez przekoszenie lufy. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 250 mm. Samoczynny bezpiecznik chwytowy (umieszczony w tylnej części rękojeści, wciskany przy mocnym ujęciu broni przez strzelca) uzupełnia przerywacz w mechanizmie spustowym oraz ustawienie zewnętrznego kurka na zębie bezpieczeństwa, blokującym częściowo napięty kurek.
Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Masa pustego magazynka 73 g, załadowanego 173 g. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.
Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą na odległość 50 m, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.
Okładziny rękojeści z tworzywa sztucznego.
Amunicja:
Stosowano łuski mosiężne lub stalowe, długości 19,1 mm i średnicy dna 10 mm.
Naboje pakowano po 16 sztuk w kartonowe opakowania, 52 opakowań w pudełka Tragschlaufe mieszczące 832 naboje, a 5 pudełek w zbiorcze drewniane skrzynki Patronenkasten 88 mieszczące 4.160 naboi (wymiary 485 x 350 x 180 mm, masa pustej 7,5 kg, załadowanej ok. 52,5 kg).
Zwykła 9 mm Pistolenpatrone 08
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
29,7 mm 15,7 mm 10,90 g (łuska stalowa) lub 12,35 g (mosiężna) 8 g 0,36 g Nz.Stb.P. n/A. (0,8*0,8) 345 m/s praktyczna 50 m |
Pocisk Pistolengeschoß 08 pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
Przebijalność z odległości 25 m wynosi ok. 15 cm drewna sosnowego lub z odległości 50 m ok. 25 cm worek z piaskiem.
Zwykła 9 mm Pistolenpatrone 08 mit Eisenkern
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
29,7 mm 15,7 mm 10,79 g 6,4 g 0,38 g Nz.Stb.P. n/A. (0,8*0,8) 380 m/s praktyczna 50 m |
Pocisk Pistolengeschoß 08 m. E. pełnopłaszczowy z rdzeniem z żelaza.
Szkolna Exerzier-Pistolenpatrone 08
Amunicja używana do celów szkoleniowych.
