Historia konstrukcji:
Pistolet maszynowy Reising M50 był używany przez siły zbrojne USA.
Zaprojektował go Eugen G. Reising pracujący w amerykańskich zakładach Harrington & Richardson Arms Corp. w Worchester, stan Massachusetts.
W połowie 1939 roku ośródek badawczy broni strzeleckiej US Army, Aberdeen Proving Ground w Aberdeen, stan Maryland, rozpisał konkurs na nowy pistolet maszynowy dla zastąpienia przyjętych rok wcześniej do uzbrojenia Thompson M1928A1. Doświadczenie przy opracowywaniu broni strzeleckiej przekazywał mu John Moses Browning podczas prac nad pistoletem samopowtarzalnym M1911. Prace nad nowym pistoletem maszynowym zainicjowano w 1938 roku. Prace zakończono pod koniec 1940 roku lecz udoskonalanie modelu wciąż trwało (pierwszy patent 2,356,726 do którego wniosek złożono 28 czerwca 1940 roku znacznie odbiega od patentu 2,356,727 z wnioskiem złożonym 7 lutego 1941 roku choć oba przyznano 22 sierpnia 1944 roku).
Do prób porównawczych trafiły modele: M35 który opracował George John Hyde (poprzednik pistoletu maszynowego M2), Harrington & Richardson Reising Model 1 oraz Smith & Wesson Light Rifle M1940 (nie znalazł uznania). W stosunku do Thompsona M1928A1 nowa broń była dość celna, ale w porównaniu do M35 bardzo podatna na zabrudzenia. W rekomendacji po próbach wskazano na pistolet maszynowy Reising, którym zainteresowała się głównie Marynarka Wojenna dla oddziałów US Marine Corps. Przeprowadzone przez Aberdeen Proving Ground w styczniu 1942 roku próby obejmowały oddanie 3.500 strzałów, podczas których odnotowano jedynie 2 zacięcia. Wojska lądowe US Army miały jednak w pamięci wcześniejsze nieoficjalne testy z listopada 1941 roku, które wykazały masę usterek, więc zdecydowały się jednak na kontynuowanie zakupów pistoletów maszynowych Thompson M1928A1. Marynarka Wojenna US Navy pozbawiona wyboru i pilnie potrzebująca uzbrojenia strzeleckiego dla oddziałów US Marine Corps nie miała najmniejszych oporów przed złożeniem bardzo dużego zamówienia dla rozbudowywanych oddziałów. Produkcja seryjna ruszyła w marcu 1941 roku. Łącznie z wersjami Reising Model 55 oraz Reising Model 60 do 1945 roku wykonano około 120 tysięcy egzemplarzy (producent nie stosował odrębnych numerów seryjnych dla poszczególnych modeli, od połowy 1943 roku produkowano już tylko karabinek samopowtarzalny Model Reising 60). Cena jednostkowa wynosiła 62 USD.
Poręczna i lekka broń doskonale sprawdzała się w warunkach garnizonowych, gdy istniała możliwość odpowiedniej konserwacji oraz zapobieganiu jej zabrudzeniu i zawilgocenia. Działania w tropikalnej dżungli Dalekiego Wschodu wykazały jednak liczne wady użytkowe – korozja elementów wewnętrznych i gromadzący się brud blokowały działanie mechanizmów, a dostęp do wewnętrznych elementów celem konserwacji był niezmiernie utrudniony. Szalę goryczy dopełniała zbyt delikatna i niepraktyczna konstrukcja magazynków. W tej sytuacji broń wycofano do oddziałów tyłowych i pomocniczych, które z powodzeniem używały jej jeszcze przez wiele lat po wojnie.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
11,25 mm 11,25×23 (.45 ACP) bez magazynka 3,06 kg, z pełnym magazynkiem 3,51 kg 895 mm 279 mm magazynek na 20 naboi teoretyczna 850 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię odrzutu zamka półswobodnego. Strzela z zamka zamkniętego, z otwarciem opóźnionym przez jego przekoszenie poprzez umieszczone w tylnej części gniazda zamka skos (było to więc czysto mechaniczne opóźnienie otwarcia, a nie pełne zaryglowanie zamka).
Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 406 mm. Dla poprawienia chłodzenia w tylnej części lufa jest poprzecznie żebrowana (początkowo 28 żeber, a potem już tylko 14 żeber), a na jej wylocie znajduje się cylindryczny kompensator podrzutu w postaci obciętej górnej połowy sekcji wylotowej oraz sześciu skośnych szczelin (rozwiązanie objęte patentem 2,313,669).
Na spodniej części łoża przed gniazdem magazynka umieszczono suwadło z rączką do przeładowania broni (swoją drogą wykonanie tej czynności wymagało sporo siły i zręczności). Przy dolnym mocowaniu pasa nośnego operacja przeładowania jest znacznie utrudniona i jedynie boczne mocowanie pasa operacji tej nie utrudniało. Po prawej strony komory zamkowej, nad spustem, umieszczono bardzo niewygodny w użyciu trzypołożeniowy bezpiecznik połączony z przełącznikiem rodzaju ognia (w tylnym położeniu SAFE broń jest zabezpieczona, w środkowym S.A. jest możliwe prowadzenie ognia pojedynczego, natomiast w przednim F.A. ognia ciągłego).
Zasilanie broni w amunicję za pomocą dwurzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do gniazda od dołu. Wadą konstrukcyjną magazynka było zbyt delikatne rozwiązanie jednopozycyjnego wyprowadzenia. Początkowo magazynki dysponowały otworami pozwalającymi na kontrolę stanu napełnienia, ale szybko je wyeliminowano ze względu na dostawania się do wnętrza zabrudzeń.
Zastosowano bardzo prosty nieregulowany w poziomie celownik przeziernikowy (z nastawami dla 50, 100 oraz 300 jardów), z regulowaną w poziomie (za pomocą śruby mikrometrycznej) otwartą muszką umieszczoną na wylocie lufy, przed kompensatorem podrzutu.
Początkowo elementy metalowe oksydowano, aby przejść następnie na parkeryzowanie. Zastosowano zintegrowane z kolbą łoże drewniane.
Amunicja:
Początkowo stosowano łuski mosiężne o masie 5,64 g, a następnie stalowe o masie 5,05 g, długości 22,81 mm i średnicy kryzy 12,02 mm.
Naboje pakowano po 20 sztuk w kartonowe opakowania, 5 opakowań w pudełka mieszczące 100 naboi, a 20 pudełek w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 2.000 naboi (wymiary 418 x 322 x 190 mm).
Zwykła Cartridge, Ball, Caliber .45, M1911
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
32,38 mm 17,27 mm 20,08 g 14,96-15,16 g 0,32 g 280 m/s praktyczna 200 jardów = 183 m |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
Zwykła ze smugaczem Cartridge, tracer, caliber .45, M26
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
32,38 mm 17,27 mm 18,85 g 13,48 g 0,39 g ? m/s praktyczna 200 jardów = 183 m |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem i smugaczem w części dennej. Dla łatwej identyfikacji pocisk z czubkiem w kolorze czerwonym.
Ślepa Cartridge, Blank, Caliber .45, M1
| Długość naboju: Masa naboju: Masa ładunku miotającego: |
28,2 mm 7,97 g 0,39 g |
Używane do celów szkoleniowych naboje pozbawione pocisku.
Atrapa Cartridge, Dummy, Caliber .45, M1921
| Długość naboju: Masa naboju: |
32,38 mm 20,28 g |
Amunicja używana do celów szkoleniowych. Dla łatwej identyfikacji na obwodzie łuski znajdowały się otwory, brak spłonki w części dennej.
Testowa Cartridge, High Pressure Test, Caliber .45, M1
| Długość naboju: Masa naboju: Masa ładunku miotającego: |
32,38 mm 21,18 g 0,45 g |
Amunicja używana dla testowania wytrzymałości lufy badanej broni, o zwiększonym ładunku miotającym.
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie Maschinenpistole 762 (a).
