Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny Polizeipistole (w skrócie PP) był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany w 1929 roku w niemieckich zakładach Carl Walther Waffenfabrik w Zella-Mehlis (kod producenta „ac”). Na czele zespołu projektowego stał Fritz Walther. Model ten jest przeznaczony dla służb policyjnych do noszenia w kaburze (dotknięta licznymi ograniczeniami Reichswehra nie mogła swobodnie się zbroić).
Wyprodukowano ok. 425 tysięcy egzemplarzy, z których niemieckie siły zbrojne zamówiły od 1935 roku ok. 200 tysięcy egzemplarzy (plus wielu oficerów zakupiło pistolety tego typu ze środków własnych).
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Wysokość: Szerokość: Długość lufy: Długość linii celowniczej: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,65 mm 7,65×17SR Browning (.32 ACP) bez magazynka 650 g, z pełnym magazynkiem ? kg 170 mm 109 mm 22 mm 98 mm 125 mm magazynek na 8 naboi praktyczna 16 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię odrzutu zamka swobodnego. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 240 mm. Mechanizm spustowy z kurkiem zewnętrznym z samonapinaniem (DA – Double Action). Znajdujący się po lewej stronie zamka dźwigniowy bezpiecznik działa bezpośrednio na iglicę.
Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.
Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą na odległość 50 m, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.
Amunicja:
Stosowano łuski mosiężne lub stalowe, długości 17,2 mm i średnicy dna 9,1 mm.
Naboje pakowano po 25 sztuk w kartonowe opakowania.
Zwykła Patron kal 7,65 (System Browning)
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
25 mm 12,1 mm 7,7 g 4,7 g 0,16 g 290 m/s praktyczna 35 m |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
