Karabin powtarzalny U.S., Rifle, cal. .30, M1903 (Springfield)

Historia konstrukcji:
Karabin powtarzalny M1903 został opracowany w amerykańskim państwowym arsenale Springfield Armory w Springfield  (stan Massachusetts). Przyjęty na uzbrojenie sił zbrojnych 19 czerwca 1903 roku (później otrzymał indeks SNL B-3). Pierwotnie stosowano nabój tępołukowy, a następnie w 1906 roku wprowadzono nowy nabój ostrołukowy oznaczany .30-06.

Wersje:

M1903A1 odmiana przyjęta 5 grudnia 1929 roku która była wyposażoną w kolbę z uchwytem półpistoletowym, ale egzemplarze używane podczas II Wojny Światowej miały szyjkę bez tego uchwytu.

M1903A3 odmiana z długą nakładką na lufie, zaopatrzona w celownik przeziernikowy osadzonym na mostku komory zamkowej oraz dostosowana do nowocześniejszych i tańszych metod produkcji;

M1903A4 wersja dla strzelców wyborowych zaopatrzona w teleskopowy celownik optyczny Weaver Model 330 lub 330C (zestandaryzowany później jako M73B1) o powiększeniu 2,2x umieszczony na podstawie Redfield Jr. – zachowała ona kolbę z chwytem półpistoletowym. Remington otrzymał najpierw dwa zamówienia na dostawę 28.635 karabinów M1903A4, a na końcu trzecie zamówienie na 24.558 karabinów które jednak z braku celowników Lyman M73 anulowano,

– adaptacja karabinów M1903A1 z celownikiem optycznym Unertl o powiększeniu 8x wybrany przez US Marine Corps jako broń strzelców wyborowych.

Karabiny były produkowane seryjnie w następujących zakładach:

– Springfield Armory w Springfield (stan Massachusetts),

– Remington Arms Corporation w Bridgeport (stan Connecticut),

– Rock Island Arsenal w Rock Island (stan Illinois),

– Smith-Corona Typewriter Company w Syracuse (stan New York).

Produkcję zakończono wiosną 1944 roku – od czerwca tego roku kontynuowano jedynie produkcję karabinów wyborowych w wersji M1903A4. Ogółem wyprodukowano 3,3 miliona egzemplarzy.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa własna:
 
Długość całkowita:
Długość lufy:
Zasilanie:
7,62 mm
7,62×63 (.30-06 Springfield)
bez bagnetu 3,94 kg,
z bagnetem 4,39 kg
1100 mm
595 mm
magazynek wewnętrzny na 5 naboi

Opis konstrukcji:
Karabin powtarzalny zaopatrzony w czterotaktowy zamek ślizgowo-obrotowy, który był ryglowany symetrycznie z przodu w pionie oraz dodatkowo z tyłu ryglem umieszczonym w tylnej części trzonu zamkowego i zachodzącym na wycięcie przy mostku obsady. Lufa zaopatrzona w 4 bruzdy prawoskrętne o skoku 254 mm była wkręcona w komorę zamkową, zamkniętą mostkiem, w którym znajdowało się gniazdo do oparcia pięcionabojowej łódki i na wierzchu którego osadzony był celownik. W łożu pod komorą zamkową znajdował się niewystający dwurzędowy magazynek pudełkowy o pojemności 5 naboi oraz urządzenie spustowe z językiem osłoniętym kabłąkiem. Celownik ramkowy z przeziernikiem skalowany od 100 do 2850 jardów, z bocznym przesuwem realizowanym za pomocą śruby mikrometrycznej, współpracował z muszką płytkową w kolistej osłonie z zacięciem przeciwodblaskowym. Stopa kolby okuta z pokrywą schowka mieszczącego przybory do czyszczenia. Nakładka, łoże i kolba drewniane. Na wylocie lufy można było zamocować bagnet M1905.

Amunicja:
Naboje były fabrycznie pakowane w 20-nabojowe opakowania kartonowe.

Zwykła Cartridge, Caliber .30, Ball, M1

Długość naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
11,2 g
793 m/s
maksymalna 5.500 jardów

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Pocisk miał zoptymalizowaną balistykę do strzelania na duże odległości.

Zwykła Cartridge, Caliber .30, Ball, M2

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
28,4 mm
26,96 g
9,8 g
835 m/s
maksymalna 3.450 jardów

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Amunicja opracowana w 1938 roku zoptymalizowana do prowadzenia płaskotorowego ognia na dystansie do 1.500 jardów.

Zwykła ze smugaczem Cartridge, Caliber .30, Tracer, M1

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
84,8 mm
36,8 mm
25,85 g
812 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem w którego dennej części umieszczono smugacz. Czubek pocisku oznaczony kolorem czerwonym.

Przeciwpancerna Cartridge, Caliber .30, Armour Piercing, M2

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
35,6 mm
27,47 g
10,74 g
828 m/s
maksymalna 4.500 jardów

Amunicja używana do zwalczania celów chronionych lekkim pancerzem oraz umocnień polowych. Z odległości 100 jardów (91 m) pocisk przebijał płytę pancerną o grubości 4,2 cala (10,66 mm). Czubek pocisku oznaczony kolorem czarnym.

Miotająca granaty nasadkowe Cartridge, Caliber .30, Granade, M3

Długość naboju:
Masa naboju:
63,2 mm
16,07 g

Amunicja opracowana do wystrzeliwania granatów z nasadek karabinowych zakładanych na wylot lufy.

Ślepa Cartridge, Caliber .30, Blank, M1909

Długość naboju:
Masa naboju:
63,2 mm
14,13 g

Amunicja używana podczas szkolenia oraz do celów salutacyjnych. Łuska pozbawiona pocisku.

Testowa Cartridge, Caliber .30, Ball, High Pressure Test, M1

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
84,8 mm
31,2 mm
27,99 g

Amunicja używana dla testowania wytrzymałości lufy badanej broni, o zwiększonym ładunku miotającym.

W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 7,62 mm Gewehr 249 (a).

Źródła:

Instrukcja FM 23-10 „Basic field manual. U.S. Rifle, Caliber .30, M1903”, 1943 r.

Instrukcja TM 9-1270 „Ordnance maintenance. U.S. Rifle, Caliber .30, M1903, M1903A1 M1903A3 and M1903A4”, 1943 r.

Instrukcja TM 9-2200 „Small Arms, Light Field Mortars and 20-mm Aircraft Guns”, 1943 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *