Historia konstrukcji:
Karabin piechoty opracowany w 1842 roku w Norwegii. Była to pierwsza konstrukcja norweska zaopatrzona w powtarzany zamek. Był on produkowany pod oznaczeniem Kammerladningsgevær M/1849 nie tylko w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg (6.021 szt.), ale także w belgijskich A. Francotte w Liege (2.000 szt.) oraz niemieckich Crause w Hertzbergu (2.000 szt.). Zakłady Kongsberg Våpenfabrikk wyprodukowały także 14.500 egzemplarzy zmodyfikowanej wersji oznaczonej Kammerladningsgevær M/1849/55.
Wiele egzemplarzy zostało przekonwertowanych po 1867 roku do amunicji 12,17 mm Remington. Po wprowadzeniu na uzbrojenie nowych karabinów systemu Krag-Jørgensen stare karabiny w większości trafiły na rynek cywilny jako myśliwskie.
Część zmobilizowanych w 1940 roku norweskich żołnierzy zabrała je ze sobą stawiając się do miejsc zbiórki oraz użyła ich w najpierw podczas walk z nacierającymi oddziałami niemieckimi, a potem podczas działań partyzanckich.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: |
12,17 mm 12,17x44R Remington 5 kg 1.260 mm 780 mm |
Amunicja:
Produkcją amunicji zajmowały się norweskie zakłady Raufoss Ammunisjonsfabrikk w Raufoss (obecnie znane jako Nammo AS – bicia na dnie łuski RA).
Zwykła
| Długość naboju: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: |
55 mm 23,3 g 350 m/s |
Bezpłaszczony pocisk wykonany z ołowiu.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 12 mm Karabiner 504 (n).
