Historia konstrukcji:
Celownik optyczny Z.F. 39 był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Produkcja seryjna odbywała się w następujących zakładach:
– Carl Zeiss A.G. w Jenie (kod producenta „blc”),
– Hensoldt Werk für Optik &Mechanik, Inh. Dr Hans Hensoldt w Herborn (kod producenta „bek”),
– Hensoldt & Sohne Optische Werke A.G. w Wetzlar (kod producenta „bmj”),
– Jos. Schneider & Co. Optische Werke G.m.b.H. w Bad Kreuznach (kod producenta „dkl”),
– Karl Kahlens w Wien (pol. Wiedeń – kod producenta „cad”),
– Opticotechna G.m.b.H. w Prerau (dawne zakłady czechosłowackie – kod producenta „dow”).
Na potrzeby strzelców wyborowych poza wersją wojskową na wyposażenie wojska trafiło także wiele analogicznych modeli cywilnych celowników optycznych produkowanych w niemieckich zakładach przemysłu optycznego.
Dane techniczne:
| Długość: Powiększenie: Średnica obiektywu: |
250-300 mm 4x 38-44 mm |
Opis konstrukcji:
Wspólnym wyznacznikiem celowników jest średnica środkowej części korpusu celownika wynosząca 26,5 mm, co ułatwiało kwestię ich montażu na karabinku Kar 98k.
Stosowano 3 rodzaje montażu:
– krótki boczny
– długi boczny (dostosowano do niego karabiny produkcji zakłądów Gustloff Werke oraz J.P. Sauer & Sohn)
– centralny z niskimi lub wysokimi wieżami (co pozwalało dopasować wielkość prześwitu dla uniknięcia uderzenia w celownik rączką zamkową broni)
W każdym przypadku zapewniono możliwość skorzystania ze standardowych przyrządów celowniczych.
Zakres regulacji celowników wynosił od 100 do 800 lub 1000 metrów.
