Historia konstrukcji:
Samolot rozpoznawczy C.X został opracowany w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie. Prototyp został oblatany w 1934 roku.
18 maja 1936 roku Finlandia zakupiła 4 samoloty u holenderskiego producenta (numery ewidencyjne od FK-78 do FK-81) wraz z licencją. Dostawę zakupionych maszyn zrealizowano 16 stycznia 1937 roku.
Produkcję seryjna podjęto w fińskich zakładach Valtion Lentokonetehdas (VL) w Tampere. Jako jednostkę napędową dla tych samolotów wybrano silnik gwiazdowy Bristol „Pegasus” XII. W 1atach 1937-1942 wyprodukowano 35 samolotów (numery ewidencyjne od FK-82 do FK-115).
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość wznoszenia: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby własna 1.550 kg startowa 2.500 kg 12,00 m 9,10 m 3,30 m 31,50 m² 1 silnik 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, typu Bristol „Pegasus” XII o mocy 840 hp przy 2.250 obr./min 356 km/h 8,3 m/s 8.300 m 850 km 3 km FN-Browning kal. 7,7 mm, 400 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat konstrukcji mieszanej, z odkrytymi kabinami załogi. Na samolocie tym można było stosować stałe podwozie kołowe w układzie klasycznym lub płozowe.
Pozbawiony osłony silnik napędzał dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku.
Uzbrojenie pokładowe stanowił jeden stały karabin maszynowy pilota typu FN-Browning kal. 7,7 mm, natomiast w tylnej kabinie można było zamontować podwójny karabin maszynowy typu FN-Browning kal. 7,7 mm. Na wyrzutnikach można było podwiesić 4 bomby po 100 kg.
