Historia konstrukcji:
Samolot bliskiego rozpoznania i lekki bombowiec opracowany w 1933 roku w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie. Prototyp został oblatany w 1934 roku.
Pierwsze 4 maszyny (numery ewidencyjne od 700 do 703) napędzały silniki Rolls-Royce „Kestrel” IIS – potem zostały one wymienione na wersję „Kestrel” V. Karabiny maszynowe początkowo Vickers M.18 kalibru 7,9 mm, a od 1938 roku FN-Browning M.36 kalibru 7,9 mm.
Samolot był także oferowany na eksport. Hiszpania weszła w posiadanie 2 samolotów. Finlandia oprócz 4 gotowych samolotów zakupiła także licencję na podstawie której powstało 35 egzemplarzy. Wersja fińska była napędzana silnikiem gwiazdowym Bristol „Pegasus” XII.
Holenderskie siły powietrzne nabyły 21 egzemplarzy (numery ewidencyjne z przedziału 700-719 oraz 750), z których 16 wciąż znajdowało się w służbie w momencie niemieckiego ataku w maju 1940 roku (z tego 5 w remontach).
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 1450 kg 2250 kg 12,00 m 8,80 m 3,20 m 31,50 m2 1 silnik 12-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą, typu Rolls-Royce „Kestrel” V o mocy startowej 640 KM 316 km/h 8300 m 830 km 1 km FN-Browning M.36 No. 3 kal. 7,9 mm, 1 km Lewis M.20 kal. 6,5 mm 400 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy zastrzałowy dwupłat konstrukcji mieszanej z częściowo zakrytą kabiną załogi oraz stałym podwoziem.
Zabudowane nad silnikiem 2 stałe karabiny maszynowe FN-Browning M.36 uzupełniał ruchomy karabin maszynowy Lewis M.20 obsługiwany przez obserwatora. Na podskrzydłowych wyrzutnikach można było podwiesić 400 kg bomb w następujących konfiguracjach: 16×25 kg lub 8×50 kg lub 4×100 kg.
