Historia konstrukcji:
Samolot łącznikowy „i” (pol. komar) został opracowany w fińskich zakładach Valtion Lentokonetehdas w Suomenlinna koło Helsinek (później firma przeniosła się do Tampere). Pracami projektowymi zajmowali się Kurt Berger oraz Asser Jarvinen. Prototyp samolotu gotowy był wczesną wiosną 1928 roku. Został on sprzedany fińskim siłom powietrznym w dniu 25 czerwca 1928 (numer ewidencyjny SÄ-95).
W 1929 roku zamówiono pierwszą serię 10 egzemplarzy (numery ewidencyjne od SÄ-117 do SÄ-126), w 1930 roku drugą ponownie 10 egzemplarzy (numery ewidencyjne od SÄ-127 do SÄ-136), a w 1931 roku trzecią serię 12 egzemplarzy (numery ewidencyjne od SÄ-137 do SÄ-148) która wyróżniała się większą rozpiętością skrzydeł.
W fińskim Hallinportti Ilmailumuseo w Halli, Tampere znajduje się prototyp samolotu, w muzeum Keski-Suomen Ilmailumuseo w Tikkakoski znajduje się egzemplarz o numerze ewidencyjnym SÄ-95, w muzeum Suomen Ilmailumuseo w Helsinkach znajduje się egzemplarz o numerze ewidencyjnym SÄ-131.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby własna 609 kg startowa 913 kg 9,90 m 7,40 m 2,40 m 24,00 m² 1 silnik 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, wolnossący, typu Siemens-Halske Sh 12 o mocy 110 hp przy 2.000 obr./min 145 km/h 4.500 m 550 km brak |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat konstrukcji drewnianej, z odkrytymi kabinami załogi. Samolot mógł mieć zamontowane podwozie kołowe w układzie klasycznym lub pływakowe.
Silnik napędzał dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku.
