Stacjonarny miotacz ognia Abwehrflammenwerfer 42

Stacjonarny miotacz ognia Abwehrflammenwerfer 42
Stacjonarny miotacz ognia Abwehrflammenwerfer 42

Historia konstrukcji:
Fugasowy miotacz ognia A.Fm.W. 42 został opracowany w Niemczech podczas wojny. Skopiowano koncepcję zastosowaną w radzieckim stacjonarnym miotaczu ognia FOG-1.

Dane techniczne:

Masa całkowita:
Wysokość zbiornika:
Średnica zbiornika:
Pojemność zbiornika:
Średnica dyszy:
Długość dyszy:
Donośność:
50 kg
53 cm
20 cm
cieczy zapalającej 29,5 litra
50 mm
50 cm
25- 30 m

Stacjonarny miotacz ognia Abwehrflammenwerfer 42
Stacjonarny miotacz ognia Abwehrflammenwerfer 42

Opis konstrukcji:
Duży zbiornik cylindryczny zakopywany w ziemi na przedpolu bronionej pozycji – nad poziom gruntu wystawała tylko dysza i gniazdo pironaboju (średnica 67 mm i wysokość 25 cm). Po zainicjowaniu zapalarką elektryczną Glühzündapparat 37 (napięcie robocze 300 V; pozwalała na sekwencyjne sterowanie zapłonem do 12 miotaczy) pironaboju mieszczącego ładunek czarnego prochu w ciągu 1,5 sekundy następował wyrzut płonącej mieszanki na kierunku dozorowania.

Zapalarka elektryczna Glühzündapparat 37
Zapalarka elektryczna Glühzündapparat 37

Schemat sekwencyjnego odpalania zapalarki elektrycznej Glühzündapparat 37
Schemat sekwencyjnego odpalania zapalarki elektrycznej Glühzündapparat 37

Źródła:

Marcin Bryja „Piechota niemiecka”, wyd. Militaria, 1999 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Instrukcja TM-E 30-451 „Handbook on German Military Forces”, 1945 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *