Historia konstrukcji:
Moździerz 120 Krh/40 został opracowany w fińskich zakładach Tampereen Pellava- ja Rauta-Teollisuus Oy (Tampella) w Tampere. Prace nad prototypem ukończono w 1936 roku, ale pierwsze 120 egzemplarzy seryjnych zamówiono dopiero w grudniu 1939 roku. Do 1945 roku dostarczono 357 egzemplarzy.
W 1941 roku partię moździerzy oraz licencję na ich produkcję zakupiła Szwecja. Broń została przyjęta na uzbrojenie szwedzkich sil zbrojnych pod oznaczeniem 120 mm granatkastare m/41 (120 mm GrK m/41). Do 1945 roku dostarczono 219 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Szybkostrzelność: |
120 mm na stanowisku 253 kg, w transporcie ok. 360 kg 1.890 mm 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Broń zaopatrzona w gładkościenną lufę.
Amunicja:
Produkowana w zakładach Tampella, Ammus OY oraz Wähdrström – w latach 1939-1944 wyprodukowano 1.045.568 granatów.
Zwykła 120 tkr-10-32/41-35
| Długość pocisku: Masa pocisku: Masa ładunku wybuchowego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
515 mm 12,5 kg 2,2 kg od 116 do 290 m/s od 600 do 5.300 m |
Grubościenny korpus zaopatrzony w ładunek wybuchowy pobudzany głowicowym zapalnikiem uderzeniowym typu 32/41. Stabilizację w locie zapewniało 10 brzechw. Do miotania pocisku wykorzystywano główny ładunek miotający oraz do 7 ładunków dodatkowych.
