Historia konstrukcji:
Moździerz piechoty 5 cm Gr.W. 36 został opracowany w 1934 roku w niemieckich zakładach Rheinmetall-Borsig AG w Düsseldorfie. Od 1938 roku, od 386 egzemplarza, produkowano zmodyfikowaną wersję z uproszczonym celownikiem przeziernikowym, która była tańsza w masowej produkcji.
W latach 1939-1943 wyprodukowano 25.842 egzemplarze. Cena jednostkowa wynosiła 400 RM (bez celownika).
Moździerze sprawdziły się podczas walk w Polsce w 1939 roku oraz we Francji w 1940 roku (zużyto tam 555.959 pocisków). Od 1943 roku lekki moździerz 5 cm Gr.W. 36 był wypierany z jednostek pierwszej linii przez cięższy moździerz 8 cm Gr.W. 34, którego pociski miały o wiele większą skuteczność. Wycofane moździerze zostały skierowane do jednostek stacjonarnych i obrony wybrzeża.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
50 mm na stanowisku 14 kg, w transporcie 14,96 kg z zamkiem 465 mm (przewód lufy 350 mm) od +41° do +89° 33°45’ 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Klasyczny moździerz piechoty z gładkościenną lufą i pociskiem ładowanym od strony wylotowej. Na dnie lufy znajdowała się iglica sterowana mechanizmem spustowym. Żywotność lufy była bardzo duża i wynosiła około 20 tysięcy wystrzałów. Celownik był wyskalowany od 60 do 520 metrów (w niektórych seriach od 70 do 510 metrów), z podziałką co 20 metrów.
Obsługa składała się z trzech żołnierzy: dowódcy-celowniczego oraz 2 amunicyjnych.
Amunicja:
Granaty były pakowane w metalowe skrzynki po 10 pocisków, które mieściły także zapalniki i ładunki miotające. Łączny zapas amunicji przenoszonej przez obsługę wynosił 50 pocisków w 5 skrzynkach – jedną przenosił celowniczy, a po dwie amunicyjni.
Granat odłamkowy 5 cm Wurfgranate 36
| Długość całkowita: Długość korpusu: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
220 mm 110 mm 0,9 kg 127,6 g TNT 75 m/s od 60 do 520 m |
Pocisk 5 cm W.Gr. 36 zaopatrzony jest w 2 ładunki miotające:
kleiner Ladung – 1 g Nz.Man.N.P. (1,5-1,5)
großer Ladung – 3 g Nz.M.W.Bl. (2-2/0,45)
Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 34 lub Wgr.Z. 38. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 8 stateczników. W latach 1939-1943 wyprodukowano ponad 22 miliony pocisków.
Zamoczenie ładunków miotających miało negatywny wpływ na balistykę pocisków zatem zabraniano przechowywania ich poza skrzynkami (czyli np. kładzenia bezpośrednio na podłoże albo narażania na wpływ opadów deszczu lub śniegu). Przy silnym przeciwnym wietrze zalecana minimalna odległość strzału wynosiła 100 m. Czas lotu pocisku na minimalną odległość wynosił 14,6 sekundy, a na maksymalną odległość 11,1 sekundy.
Granat szkolny 5 cm Wurfgranate 36 (Üb)
| Długość całkowita: Długość korpusu: Masa pocisku: Masa substancji dymotwórczej: |
220 mm 110 mm 0,9 kg 0,012 kg |
Pocisk zaopatrzony w 2 ładunki miotające (großer Ladung oraz kleiner Ladung). Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 34 lub Wgr.Z. 38. Pocisk szkolny pokazujący obłokiem dymu miejsce upadku. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 8 stateczników.
