Historia konstrukcji:
Moździerz piechoty 8 cm Gr.W. 34 został opracowany w 1932 roku w niemieckich zakładach Rheinmetall-Borsig AG w Düsseldorfie. Podstawowy typ moździerza niemieckich jednostek piechoty. Był on bardzo tani w masowej produkcji – cena jednostkowa wynosiła 810 RM, a w całym procesie technologicznym zużywano zaledwie 117 kg niedeficytowych materiałów strategicznych.
Do wybuchu wojny w 1939 roku wyprodukowano 4.624 egzemplarze, natomiast do marca 1945 roku dalsze 71.630 egzemplarzy.
Od 1943 roku wyparł on z jednostek pierwszej linii lżejszy model 5 cm le.Gr.W. 36. Na jego bazie opracowano także model skrócony 8 cm kz.Gr.W. 42, przeznaczony pierwotnie dla wojsk powietrzno-desantowych. Wersja montowana w transporterach opancerzonych nosiła oznaczenie 8 cm Granatwerfer 67.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
81,4 mm na stanowisku 56,7 kg, w transporcie 64 kg z zamkiem 1143 mm (przewód lufy 1033 mm) od +38,8° do +88,9° od 10° do 23° w zależności od kąta podniesienia lufy 18 strz./min |
Opis konstrukcji:
Klasyczny moździerz piechoty z gładkościenną lufą i pociskiem ładowanym od strony wylotowej. Na dnie lufy znajdowała się iglica sterowana mechanizmem spustowym (można ją było zablokować na stałe w górnym położeniu). Na czas transportu rozkładany na podstawowe elementy:
lufa – 18,3kg
podstawa – 18,3 kg
dwójnóg – 18,9 kg
celownik kolimatorowy ze wspornikiem – 0,8 kg
W skład wyposażenia wchodził także zestaw narzędzi do rozkładania i czyszczenia broni. Obsługa moździerza składała się z 5 żołnierzy: dowódca-celowniczy, ładowniczy, podniesieniowy, 2 amunicyjnych.
Amunicja:
Do transportu amunicji wykorzystywano metalowe skrzynki mieszczące 3 pociski wraz z zapalnikami oraz dodatkowymi ładunkami miotającymi. Masa takiej skrzynki wynosiła ok. 14,4 kg.
Odłamkowo-burząca 8 cm Wurfgranate 34
| Długość całkowita: Długość korpusu: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
329 mm 208 mm 3,5 kg 553 g TNT od 72 do 174 m/s od 60 do 2.400 m |
Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Czas lotu pocisku na najmniejszą odległość wynosi 15,1 sekundy, natomiast na maksymalną odległość 23,2 sekundy.
Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 34 lub Wgr.Z. 38. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.
Wyprodukowano około 74 milionów pocisków tego typu.
Odłamkowo-burząca 8 cm Wurfgranate 38
| Długość całkowita: Długość korpusu: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
325,4 mm 204 mm 3,5 kg od 72 do 174 m/s od 60 do 2.400 m |
Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 38. W części nosowej skorupy znajdował się mały ładunek wybuchowy, który wymuszał podrzucenie skorupy pocisku kilka metrów nad ziemię i dopiero wtedy następowała detonacja pocisku, co znacznie zwiększało promień rażenia nieosłoniętych celów. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.
Wskaźnikowa 8 cm Wurfgranate 38 Deut
| Długość całkowita: Długość korpusu: Masa pocisku: |
327 mm 207 mm 3,5 kg |
Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 38, Wgr.Z. 38 St, Wgr.Z. 38 C. Pocisk wskaźnikowy z sygnalizacją miejsca upadku za pomocą niebieskiego dymu. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.
Odłamkowo-burząca 8 cm Wurfgranate 39
| Długość całkowita: Długość korpusu: |
329,4 mm 216 mm |
Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 38. W części nosowej skorupy znajdował się mały ładunek wybuchowy, który wymuszał podrzucenie skorupy pocisku kilka metrów nad ziemię i dopiero wtedy następowała detonacja pocisku, co znacznie zwiększało promień rażenia nieosłoniętych celów. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.
Odłamkowo-burząca 8 cm Wurfgranate 40
| Długość całkowita: Długość korpusu: Masa: Donośność: |
564,4 mm 417 mm 7,5 kg 950 m |
Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 38. Ciężki pocisk był zaopatrzony w 4 rozkładane sprężynowe stabilizatory.
Chemiczna 8 cm Wurfgranate 34 Kh.
| Długość całkowita: Długość korpusu: Masa pocisku: Masa substancji chemicznej: |
329 mm 208 mm 3,5 kg 0,5 kg |
Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 34 lub Wgr.Z. 38. Skorupa pocisku była wypełniona aktywną substancją chemiczną np. iperytem lub fosgenem. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.
Szkolna 8 cm Wurfgranate 34 (Üb)
| Długość całkowita: Długość korpusu: Masa pocisku: Masa substancji dymotwórczej: |
329 mm 208 mm 3,5 kg 0,057 kg |
Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Pocisk szkolny pokazujący obłokiem dymu miejsce upadku. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 34. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.
Do zwalczania celów opancerzonych opracowano także pocisk kumulacyjny 8 cm Wurfgranate 4462, którego rozwój zatrzymał się w fazie prototypowej.
