Historia konstrukcji:
Moździerz piechoty 120 mm Mle 35 został opracowany we francuskich zakładach Edgar Brandt. Armia francuska nie zdecydowała się na zakup większej ilości egzemplarzy.
Na bazie jego rozwiązań funkcjonalnych opracowano w Finlandii oraz w ZSRR udane modele lokalne.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
120 mm na stanowisku 240 kg, w transporcie 350 kg od +45º do +85º 8-12 º (w zależności od kąta podniesienia lufy) 12 strz./min |
Opis konstrukcji:
Moździerz składał się z 3 podstawowych elementów: gładkościennej lufy (masa 85 kg), dwójnogu z mechanizmem podniesieniowym i kierunkowym (masa 65 kg) oraz prostopadłościennej płyty oporowej (masa 90 kg). Po lewej stronie mechanizmu podniesieniowego można było zamontować celownik-kątomierz. Na stanowisku bojowym najpierw ustawiano na ziemi podstawę, następnie w zaczepie kulowym umieszczono lufę, do której na końcu przymocowywano dwójnóg. Pociski ładowano odprzodowo, od strony wylotu. Iglica spustowa mogła być zablokowana na stałe w górnym położeniu lub zwalniana ręcznie. Na czas transportu moździerz umieszczano na jednoosiowym wózku transportowym a wzdłuż lufy w stronę wylotową biegł dyszel holowniczy z zaczepem.
Amunicja:
Odłamkowa 120 mm FA Mle 1935
| Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
17 kg 4,275 kg ? m/s 7.200 m |
Pocisk z grubościenną skorupą karbowaną od wewnątrz dla wymuszonej fragmentacji oraz wypełnioną materiałem wybuchowym (zasięg rażenia odłamkami do 50 metrów). Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą brzechw.
Szkoda, że nie wybrało go Wojsko Polskie konstrukcja w mojej opinii lepsza od prototypu polskiego m. In. większa szybkostrzelność