Historia konstrukcji:
Moździerz piechoty 60 mm Mle 35 został opracowany w 1935 roku we francuskich zakładach Edgar Brandt. Dostawy do jednostek rozpoczęły się w 1937 roku. W momencie agresji niemieckiej w maju 1940 roku oddziały francuskie miały na stanie 4.940 moździerzy tego typu.
Został on także przyjęty na uzbrojenie armii USA i standaryzowany jako moździerz 60 mm Mortar M2.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
60 mm 17,7 kg 725 mm od +45º do +83 º 11-20,5 º (w zależności od kąta podniesienia lufy) 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Broń zaopatrzona w gładkościenną lufę. W tylnej części opierała się ona o prostokątna płytę oporową, natomiast z przodu znajdował się dwójnóg z mechanizmem naprowadzania i podstawą celownika. Wysokość moździerza na stanowisku w zależności od kąta podniesienia lufy – przykładowo 550 mm przy 45 stopniach oraz 720 mm przy 75 stopniach.
Amunicja:
Pociski przenoszono w metalowych skrzynkach mieszczących 6 pocisków o masie całkowitej 11,1 kg. Przydział amunicji wynosił 200 pocisków na moździerz: 42 przenosili amunicyjni, 54 znajdowało się w lekkiej przyczepce amunicyjnej, natomiast reszta w pułkowej kolumnie amunicyjnej.
Odłamkowa 60 mm FA Mle 1935
| Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
1,33 kg 0,16 kg trotylu do 158 m/s od 90 do 1000 m |
Pocisk z grubościenną skorupą karbowaną od wewnątrz dla wymuszonej fragmentacji oraz wypełnioną materiałem wybuchowym (zasięg rażenia odłamkami do 30 metrów). Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Fusée percutante détonateur de 21/28 mm B Mle 1935. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą brzechw.
Skorupę pocisku tego typu wykorzystano również w minie przeciwpiechotnej Mle 39.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 6 cm Granatenwerfer 225 (f).
