Historia konstrukcji:
Reflektor przeciwlotniczy Flak-S.W. 150 cm 37 był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany w niemieckich zakładach Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft A.G. (w skrócie używanym jako marka AEG) Gerätebau Oberspree w Berlin-Oberschöneweide.
Cena jednostkowa wynosiła 27.500 RM.
Dodatkowo produkcję podjęto w następujących zakładach:
AEG w Wien (pol. Wiedeń),
Siemens-Schuckert G.m.b.H. w Nürnberg (pol. Norymberga),
Elin & Schorch Werke A.G. w Weiz/Steiemark,
FIMAG Finsterwalder Maschinen- und Anlagenbau G.m.b.H. w Finsterwalde,
Körting & Mathiesen A.G. w Leipzig (pol. Lipsk),
Universelle Maschinenfabrik J. G. Müller & Co. A.G. w Dresden (pol. Drezno).
Łącznie do końca wojny wyprodukowano 5.097 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Masa: Wymiary: Zakres kątowy w elewacji: Zakres kątowy w azymucie: |
na stanowisku sam reflektor 2.020 kg, w transporcie cały zespół ok. 7.300 kg ok. 4.450 x 2.150 x 3.700 mm od -12° do +102° 360° |
Opis konstrukcji:
Światłość lampy łukowej (umieszczona w ogniskowej 640 mm, pobiera prąd o natężeniu 200 A pod napięciem 78 V) opartej na elektrodach wykonanych z węgla Becka (Beck-Kohlen – węgiel drzewny z dodatkiem pierwiastków ziem rzadkich jak itr i fluorek ceru) wynosi ok. 1,1 miliarda świec Hefnera (HK – Hefner Kerze) co odpowiada ok. 990 milionom kandeli.
Katoda ma postać pręta średnicy 16 mm i w miarę spalania jest automatycznie przesuwana ruchem obrotowym tak, aby roboczy odstęp między elektrodami mieścił się w przedziale między 35 a 50 mm.
Zasilanie za pomocą spalinowego generatora prądu Maschinensatz 110 V 24 kW 37. Kabel podłączeniowy do generatora ma długość 200 m. Lustro pokryte posrebrzanym szkłem o średnicy 150 cm może być zaopatrzone w przesłonę żaluzjową, a dodatkowo na czas transportu przykrywane metalową pokrywą.
Naprowadzanie na bezpośrednio obserwowany cel ręczne za pomocą pokręteł (ewentualnie z użyciem pomocniczej lunety Dunkelsuchgerät 41 na namiary podane przez współpracujący nasłuchownik RRH) lub w późniejszym okresie według wskazań prezentowanych na wskaźnikach celowniczych Übtrg.Ger. 37, nadesłanych od przyrządu obserwacyjnego Flakrichtgerät 40 lub bezpośrednio od współpracującego radaru.
Przy dobrej przejrzystości powietrza reflektor pozwala śledzić cel odległy maksymalnie o 12.000 m (w praktyce odległy do ok. 8.000 metrów, lecący na pułapie ok. 4.000 m).
Na czas transportu z obu stron podstawy reflektora podczepiane są jednoosiowe wózki transportowe Sd.Anh. 104. Produkowano także wersję posadowioną na stałe na dwuosiowej przyczepie oraz wersję stacjonarną.
Obsługa reflektora obejmuje dowódcę oraz 5 żołnierzy (w tym kierowca ciągnika) z obsługi reflektora plus 3 żołnierzy (w tym kierowca ciągnika) do obsługi generatora.
