Podziękowania dla Krzysztofa Winieckiego za oprawę fotograficzną artykułu.
Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny TT zaprojektował rosyjski konstruktor Fiodor W. Tokariew. Został on zgłoszony do konkursu na broń przyboczną z 1930 roku. Konstrukcja ta została uznana za najlepszą spośród wszystkich zgłoszonych projektów (rodzime konstrukcje opracowane przez S.A. Korowina, S.A. Priłuckiego oraz zagraniczne pistolety Walther, Parabellum i Browning), a pistolet po przyjęciu na uzbrojenie otrzymał oznaczenie TT wz. 1930 (TT pochodziło od skrótu Tokariew-Tuła). Niewielka produkcja od 1930 roku, a po dopracowaniu konstrukcji (głownie zmodernizowano mechanizm uderzeniowo-spustowy, szkielet i lufę) w 1933 roku ruszyła masowa produkcja pod oznaczeniem zmienionym na TT wz. 1933 (indeks ГРАУ: 56-А-132).
Łącznie w latach 1933-1942 wyprodukowano ponad pół miliona egzemplarzy:
1933 r. – 6.785 szt.,
1934 r. – 47.150 szt.,
1935 r. – 38.488 szt.,
1937 r. – 59.824 szt.,
1938 r. – 87.022 szt.,
1941 r. – 120.903 szt.,
1942 r. – 161.485 szt.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Wysokość: Długość lufy: Długość linii celowniczej: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,62 mm 7,62×25 własna 0,854 kg, z pełnym magazynkiem 0,938 kg 195 mm 123 mm 116 mm 156 mm magazynek na 8 naboi praktyczna 32 strz./min |
Opis konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny wykorzystujący energię krótkiego odrzutu lufy. Lufa zaopatrzona 4 bruzdy prawoskrętne o skoku 240 mm. Sposób ryglowania zamka wzorowany na amerykańskim pistolecie samopowtarzalnym Colt M1911. Tylna część cofającej się po strzale lufy zostaje pociągnięta do dołu łącznikiem, co powoduje wyjście pierścieni oporowych lufy z opór ryglowych zamka.
Zastosowano mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym, bez mechanizmu samonapinania (SA – Single Action). Oryginalnym rozwiązaniem Tokariewa jest umieszczenie sprężyny uderzeniowej wewnątrz kurka. Mechanizm spustowy z przerywaczem pozwala na prowadzenie jedynie ognia pojedynczego.
Jako bezpiecznik zastosowano częściowe napięcie kurka na ząb bezpieczeństwa. W tym położeniu kurka przypadkowy strzał nie padnie nawet przy upadku broni na twarde podłoże.
Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu. Naciśnięcie kciukiem na zatrzask zwalnia zamek do przodu. Zasilanie broni za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do rękojeści.
Przyrządy celownicze składały się ze szczerbinki i umieszczonej u wylotu lufy muszki – zastosowano stałą nastawę na odległość 25 metrów.
Amunicja:
Rosyjska amunicja była lokalną adaptacją niemieckiego naboju pistoletowego 7,63×25 Mauser. Naboje pakowano w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 2304 sztuki.
Zwykła 7,62-мм пистолетный патрон образца 1930 года (П)
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Masa ładunku miotającego: Donośność skuteczna: |
34,45-34,85 mm 13,8-14 mm 10,2-11 g 5,45-5,6 g 420 m/s 0,55 g 50 m |
Pocisk pełnopłaszczowy P z ołowianym rdzeniem.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,62 mm Pistole 615 (r).
