Historia konstrukcji:
Samolot szkolno-treningowy Bü 182 „Kornett” (pol. chorąży) był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany w niemieckich zakładach Bücker Flugzeugbau G.m.b.H. w Rangsdorf koło Berlina. Na czele zespołu projektowego stał Anders J. Anderson (konstruktor szwedzkiego pochodzenia). Jest to jednomiejscowa wersja samolotu szkolno-treningowego Bü 180 „Student”.
Prototyp z cywilną rejestracją D-ERDG został oblatany 10 listopada 1938 roku, za jego sterami siedział Arthur Benitz.
Przewidziany jako maszyna zaawansowanego szkolenia przed przeniesieniem na bojowe samoloty myśliwskie i bombowce nurkujące – analogicznie do opracowanej wcześniej pary dwumiejscowego samolotu szkolno-treningowego Bü 131 „Jungmann” oraz jednomiejscowego samolotu szkolno-treningowego Bü 133 „Jungmeister”.
Po za prototypem Bü 182 A wyprodukowano jedynie 4 egzemplarze proponowanych wersji Bü 182 B oraz Bü 182 C. ponieważ maszyna dla nauki wyższego pilotażu wymagała o wiele lepszych osiągów prędkościowych i dynamiki lotu.
Wersje:
Bü 182 A – silnik Walter Mikron II o mocy 60 KM
Bü 182 B – silnik Bücker Bü M 700 o mocy 80 KM
Bü 182 C – silnik Bücker Bü M 700 o mocy 80 KM, wyrzutniki podskrzydłowe dla bomb
Dane techniczne Bü 182 C:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość wznoszenia: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
1 osoba 315 kg 510 kg 8,60 m 6,67 m 1,85 m 9,80 m2 1 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony powietrzem, typu Bü M 700 o mocy 80 KM 205 km/h na wysokości 0 m 4,3 m/s 5.000 m 850 km 4 wyrzutniki bombowe |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat z zakrytą kabiną pilota. Konstrukcja kadłuba obejmowała metalową kratownicę krytą panelami z duraluminium w części przedniej oraz skorupową konstrukcję drewnianą krytą sklejką w części tylnej. Skrzydła konstrukcji drewnianej kryte sklejką. Zastosowano stałe podwozie w układzie klasycznym.
Silnik napędza dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku. Pierwszy prototyp był zaopatrzony w czechosłowacki silnik typu Walter Mikron II o mocy 60 KM natomiast kolejne płatowce napędzał nowo opracowany własny silnik Bücker Bü M 700 o mocy 80 KM. Początkowa prędkość wznoszenia 4,6 m/s.
Do nauki bombardowania z lotu nurkowego pod skrzydłami znajdowały się 4 wyrzutniki dla lekkich bomb szkolnych o masie 1,5 kg.
