Historia konstrukcji:
Samolot bliskiego rozpoznania opracowany w 1924 roku w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie. Pierwszy prototyp został oblatany w maju 1924 roku.
Samolot ten zaprojektowano jako konstrukcja modułowa dostosowana do zabudowy wielu rodzajów silników w układzie widlastym lub gwiazdowym oraz różnych rodzajów płatów. Proponowano wersje samolotu rozpoznawczego, dwumiejscowego myśliwca oraz lekkiego bombowca.
Wersje podstawowe:
A o powierzchni skrzydeł 37,5 m2,
B o powierzchni skrzydeł 40,8 m2,
C o powierzchni skrzydeł 46,1 m2.
W styczniu 1926 roku nowe wersje zastępujące poprzedni typoszereg:
D o powierzchni skrzydeł 28,8 m2 (półtorapłat z rozpórkami w kształcie litery V),
E o powierzchni skrzydeł 39,3 m2 (półtorapłat z rozpórkami w kształcie litery N).
Holenderskie siły powietrzne zamówiły pierwsze maszyny w wersji C.V-D które były napędzane silnikami Hispano-Suiza (12-cyl. w układzie widlastym, chłodzone cieczą) lub Armstrongs-Siddeley „Jaguar” (14-cyl. w układzie podwójnej gwiazdy, chłodzone powietrzem). Zakład Fokkera dostarczyły 67 egzemplarzy plus dwa kadłuby i komplety skrzydeł, z których wykonano w wojskowych warsztatach naprawczych dwie dodatkowe maszyny. W 1936 roku wszystkie pozostające w służbie maszyny wyposażono w silniki Rolls-Royce „Kestrel” II (12-cyl. w układzie widlastym, chłodzone cieczą) o mocy startowej 450 KM.
Kolejne 26 maszyn w wersji C.V-D zamówiono w czerwcu 1927 roku – napędzał je silnik Hispano-Suiza. Także w 19 z nich wymieniono silnik na Rolls-Royce „Kestrel”. Maszyny otrzymały oznaczenia kodowe z przedziału od 590 do 641 oraz od 645 do 654.
Holenderska marynarka wojenna zakupiła w 1925 roku 6 maszyn C.V-C zaopatrzonych w podwozie pływakowe (oznaczenie kodowe Z-1 do Z-6). Problemy z eksploatacją wersji na pływakach spowodowały ich późniejszą przebudowę na standardowe podwozie kołowe. Takie same podwozie otrzymało także kolejne 18 maszyn w wersji C.V-E (otrzymały oznaczenia kodowe od Z-7 do Z-24). Ostatnie samoloty morskie zakończyły służbę w lecie 1939 roku.
Zastosowanie:
W momencie niemieckiego ataku w maju 1940 roku w służbie LVA wciąż znajdowały się 34 egzemplarze zapewniające bliskie rozpoznanie na korzyść wojsk lądowych. Stacjonowały one na lotnisku Ruigenhoek.
Dane techniczne wersji C.VI:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 1.315 kg 1.915 kg 12,50 m 9,53 m 3,30 m 46,10 m2 12-cyl. Rolls-Royce „Kestrel” II o mocy 450 KM 225 km/h 5.500 m 1.000 km 2 km FN-Browning M.36 kal. 7,9 mm, 200 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Uzbrojenie strzeleckie stanowił 1 stały karabin maszynowy FN-Browning kalibru 7,9 mm zabudowany w kadłubie strzelający przez krąg śmigła z wykorzystaniem synchronizatora oraz 1 ruchomy karabin maszynowy FN-Browning kalibru 7,9 mm zabudowany w kabinie obserwatora.
Na wyrzutnikach podskrzydłowych można było podwiesić 16 bomb odłamkowych o masie 8 kg lub 4 bomby burzące o masie 50 kg.
