Wodnosamolot Fokker T.VIII-W (T.8-W)

Historia konstrukcji:

Wodnosamolot opracowany w 1937 roku w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie.

Holenderskie siły powietrzne zakupiły 24 egzemplarze. W ramach pierwszego zamówienia z 23 września 1938 roku zamówiono 5 maszyn, natomiast 1 stycznia 1939 roku zamówiono dalsze 19 maszyn (numery ewidencyjne od R-1 do R-2)4. Samoloty z kolejnego zamówienia na 12 maszyn (zarezerwowano dla nich numery ewidencyjne od R-25 do R-36) nie zostały ukończone przez niemiecką agresją w maju 1940 roku. Po zajęciu fabryki kontynuowano produkcję samolotów na potrzeby niemieckiej Luftwaffe.

Ponadto dla Finlandii zaprojektowano powiększoną odmianę T.8-W/C napędzaną przez silniki Bristol „Mercury” IX.

Zastosowanie:

W momencie niemieckiego ataku gotowość operacyjną osiągnęło tylko 11 maszyn.

Dane techniczne:

Załoga:
Masa własna:
Masa startowa:
Rozpiętość:
Długość:
Wysokość:
Powierzchnia nośna:
Jednostka napędowa:
 
 
 
Prędkość maksymalna:
Pułap:
Zasięg:
Uzbrojenie:
3 osoby
3.096 kg
5.000 kg
18,00 m
13,00 m
5,00 m
43,90 m2
2 silniki 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy,
chłodzone powietrzem,
typu Wright R-975-E3 „Whirlwind”
o mocy maksymalnej 450 KM
285 km/h
6.800 m
2.100 km
3 km M.36 No. 4 (FN-Browning) kal. 7,9 mm,
600 kg bomb lub 1 torpeda o masie 750 kg

Opis konstrukcji:

Dwusilnikowy wodnosamolot konstrukcji mieszanej zbudowany w układzie wolnonośnego średniopłata. Trójdzielne drewniane skrzydła miały pokrycie ze sklejki bakelitowej. Kadłub składał się z trzech części – przedniej metalowej, środkowej drewnianej oraz tylnej postali kratownicy spawanej z rur stalowych i krytej płótnem. Załoga zajmowała miejsca w zakrytych kabinach wewnątrz kadłuba. Usterzenie klasyczne, konstrukcji drewnianej, statecznik poziomy podparty zastrzałami. Podwozie samoloty tworzyły dwa całkowicie metalowe, jednoredanowe pływaki.

Napęd samolotu stanowiły amerykańskie silniki Wright R-975 „Whirlwind” napędzające trójłopatowe metalowe śmigła.

Uzbrojenie strzeleckie stanowiły pojedyncze karabiny maszynowe FN-Browning kalibru 7,9 mm umieszczone w stanowiskach kadłubowych. Torpedę lub ładunek bomb przenoszono w wewnętrznej komorze bombowej.

Źródła:

Praca zbiorowa „Encyklopedia lotnictwa”, wyd. Debit, 1998

Internet:

http://www.dutch-aviation.nl/

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *