Historia konstrukcji:
Wodnosamolot opracowany w 1937 roku w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie.
Holenderskie siły powietrzne zakupiły 24 egzemplarze. W ramach pierwszego zamówienia z 23 września 1938 roku zamówiono 5 maszyn, natomiast 1 stycznia 1939 roku zamówiono dalsze 19 maszyn (numery ewidencyjne od R-1 do R-2)4. Samoloty z kolejnego zamówienia na 12 maszyn (zarezerwowano dla nich numery ewidencyjne od R-25 do R-36) nie zostały ukończone przez niemiecką agresją w maju 1940 roku. Po zajęciu fabryki kontynuowano produkcję samolotów na potrzeby niemieckiej Luftwaffe.
Ponadto dla Finlandii zaprojektowano powiększoną odmianę T.8-W/C napędzaną przez silniki Bristol „Mercury” IX.
Zastosowanie:
W momencie niemieckiego ataku gotowość operacyjną osiągnęło tylko 11 maszyn.
Dane techniczne:
Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
3 osoby 3.096 kg 5.000 kg 18,00 m 13,00 m 5,00 m 43,90 m2 2 silniki 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzone powietrzem, typu Wright R-975-E3 „Whirlwind” o mocy maksymalnej 450 KM 285 km/h 6.800 m 2.100 km 3 km M.36 No. 4 (FN-Browning) kal. 7,9 mm, 600 kg bomb lub 1 torpeda o masie 750 kg |
Opis konstrukcji:
Dwusilnikowy wodnosamolot konstrukcji mieszanej zbudowany w układzie wolnonośnego średniopłata. Trójdzielne drewniane skrzydła miały pokrycie ze sklejki bakelitowej. Kadłub składał się z trzech części – przedniej metalowej, środkowej drewnianej oraz tylnej postali kratownicy spawanej z rur stalowych i krytej płótnem. Załoga zajmowała miejsca w zakrytych kabinach wewnątrz kadłuba. Usterzenie klasyczne, konstrukcji drewnianej, statecznik poziomy podparty zastrzałami. Podwozie samoloty tworzyły dwa całkowicie metalowe, jednoredanowe pływaki.
Napęd samolotu stanowiły amerykańskie silniki Wright R-975 „Whirlwind” napędzające trójłopatowe metalowe śmigła.
Uzbrojenie strzeleckie stanowiły pojedyncze karabiny maszynowe FN-Browning kalibru 7,9 mm umieszczone w stanowiskach kadłubowych. Torpedę lub ładunek bomb przenoszono w wewnętrznej komorze bombowej.