| Kaliber: | 20 mm |
| Amunicja: | 20x105B |
| Masa: | 44,52 kg |
| Długość całkowita: | 1640 mm |
| Długość lufy: | z hamulcem wylotowym 925 mm |
| Zasilanie: | magazynek na 5 lub 10 naboi |
Opis konstrukcji:
Karabin Solothurn S18-100 opracowany w szwajcarskich zakładach Waffenfabrik Solothurn AG w Solothurn przez zespół konstruktorów niemieckich zakładów Rheinmetall-Borsig AG, który na terenie Niemiec zgodnie z postanowieniami Traktatu Wersalskiego miał znacznie ograniczone możliwości opracowywania nowych wzorów uzbrojenia.
W połowie lat 30-tych XX wieku siły zbrojne Węgier zadecydowały o wzmocnieniu siły ognia swoich oddziałów piechoty o broń zdolna do zwalczania pojazdów pancernych. Ponadto broń tego typu stanowiła także uzbrojenie pojazdów: samochodów pancernych Csaba 1939 M. oraz Csaba 1940 M., a także lekkich czołgów 1938 M. „Toldi I”.
Karabiny zabudowane w wieżach samochodów pancernych umieszczono w jarzmach kulistych, otrzymały pancerną osłonę lufy oraz worek na wystrzelone łuski – do ich naprowadzania stosowano standardowy teleskopowy celownik optyczny.
Historia konstrukcji:
Karabin samopowtarzalny. Automatyka broni wykorzystywała energię gazów wylotowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Lufa zaopatrzona w hamulec wylotowy zintegrowany z tłumikiem płomienia. W wersji węgierskiej zastosowano celownik szczerbinkowy wyskalowany od 100 do 1500 m. Teleskopowa luneta celownicza pozwalała na prowadzenie ognia na odległość do 2000 m.
Do celów szkoleniowych można było użyć wkładki redukcyjnej dla naboi 1931 M. typu 8x56R lub bocznego zapłonu 1929 M. kal. .22LR.
Amunicja:
Łuski początkowo mosiężne, a podczas wojny lakierowane stalowe. Produkcją zajmowały się węgierskie zakłady Weiss Manfréd Acél és Fémművei Rt. w Csepel oraz Danuvia Fegyver és Lőszergyár Rt. w Budapeszcie. Dodatkowo importowano naboje z niemieckich zakładów Erfurter Patronenfabrik w Erfurcie oraz Polte Armaturen-u. Maschinenfabrik A.G. w Magdeburgu.
Przeciwpancerna 1936 M. 20 mm-es páncélgránát töltény nyomjelzővel
| Długość pocisku: | 74,8 mm (bez smugacza) |
| Masa pocisku: | 148 g |
| Prędkość wylotowa: | 735 m/s |
Szwajcarskie pociski noszące oznaczenie Pauline. Był to pełno kalibrowy pocisk przeciwpancerny ze smugaczem typu APHE-T. Stosowano zapalnik denny 1936/20 M. fenékgyújtó.
Przy prowadzeniu ognia na odległość 100 metrów uzyskiwano przebijalność 24 mm. Z odległości 500 m przebijalność pancerza wynosiła 16 mm (prędkość pocisku w chwili uderzenia w cel 510 m/s, czas lotu pocisku 0,818 s), natomiast z 1000 m przebijalność pancerza wynosiła 10 mm (prędkość pocisku w chwili uderzenia w cel 359 m/s, czas lotu pocisku 2 s).
Przeciwpancerna szkolna 1936 M. 20 mm-es pót páncélgránát töltény
Pocisk bez ładunku wybuchowego i zapalnika.
Odłamkowa 1936 M. 20 mm-es repeszgránát töltény
| Długość pocisku: | 64 mm (bez zapalnika) |
| Masa pocisku: | 134 g |
| Masa materiału wybuchowego: | 6 g |
| Prędkość wylotowa: | 755 m/s |
Szwajcarskie pociski noszące oznaczenie Liesel. Był to pocisk odłamkowy typu HE. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy 1936/20 M. fejgyújtó.
Odłamkowa szkolna 1936 M. 20 mm-es pót repeszgránát töltény
Pocisk bez ładunku wybuchowego i zapalnika.
