Historia konstrukcji:
Samochód osobowy produkowany od 1937 roku we francuskich zakładach Société Industrielle de Mécanique et de Carrosserie Automobile (w skrócie SIMCA). Był to wytwarzany na podstawie licencji włoski samochód osobowy Fiat 508C/1100. Produkowany seryjnie w latach 1938-1951.
Na potrzeby sił zbrojnych zamówiono 500 egzemplarzy w 1939 roku oraz dalsze 350 egzemplarzy w 1940 roku.
Dane techniczne:
| Liczba miejsc: Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zużycie paliwa: |
4 830 kg 4.050 x 1.480 x 1.530 mm 2.420 mm przód 1.230 mm / tył 1.220 mm silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 1.089 cm3, o mocy 34 KM przy 4.200 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 110 km/h na drodze 7 l/100 km |
Opis konstrukcji:
Czterodrzwiowe zamknięte nadwozie miało ciekawy układ drzwi – otwierały się one w przeciwnych kierunkach (przednie w kierunku do przodu, natomiast tylne do tyłu), bez środkowego słupka. System specjalnego ryglowania pozwalał na ich pewne zamykanie. Podwozie miało konstrukcję ramową ze sztywnym mostem tylnym i niezależnym zawieszeniem przednich kół systemu Dubonnet. Instalacja elektryczna o napięciu 12 V.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 68 mm, skok tłoka 75 mm. Zastosowano gaźnik typu Solex 30 FAI. Silnik umieszczony wzdłużnie, a za nim znajdowała się skrzynia przekładniowa (biegi 2-4 zsynchronizowane), a dalej poprzez wał i most z mechanizmem różnicowym napęd był przekazywany na tylne koła. Hydrauliczny układ hamulcowy działa na wszystkie koła, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła tylne. Stosowano opony rozmiaru 5.25-15″.
