Historia konstrukcji:
Czołg średni opracowany w USA. Australia otrzymała duże ilości pojazdów tego typu, których użyto podczas walk w Afryce Północnej, a następnie w walkach na Dalekim Wschodzie. Produkcją czołgów zajmowały się następujące amerykańskie zakłady: Baldwin Locomotive Works, Pressed Steel Car Co oraz Pullman Standard Car Company.
Dostawy czołgów do Australii zrealizowano między kwietniem a grudniem 1942 roku – objęły one 255 pojazdów „Lee” oraz 502 „Grant” (266 z silnikiem benzynowym oraz 232 z wysokoprężnym).
Na bazie tych pojazdów zbudowano także pojazdy pomocnicze:
– pojazd ewakuacyjny Armoured Recovery Vehicle (Aust) – usunięto całe uzbrojenie z kadłuba i wieży, i zabudowano dużą wyciągarkę napędzaną oddzielnym silnikiem Ford V8 korzystająca z liny o średnicy 1 cala i długości 120 stóp, dodatkowo dla poprawienia stabilności pojazdy podczas pracy wyciągarki zabudowano tylnej części kadłuba opuszczany lemiesz. Model testowy otrzymał oznaczenie No.1 , a następnie zamówiono 24 egzemplarzy pojazdów w wersji No. 2 na bazie czołgów M3 „Lee”. Od siódmego pojazdu zlikwidowano dodatkowy silnik wyciągarki dodając przystawkę mocy do standardowego silnika czołgowego tworząc wersje No. 3. Prawdopodobnie zakończono cały program na 8 pojazdach wszystkich typów.
– spychacz Dozer, Grant III, (Aust.) No. 1 Mk 1 zaopatrzony w przednią łyżkę typu M1 Dozer Blade produkcji amerykańskiej firmy La Plant Choate. Szerokość spychacza wynosiła ok. 3150 mm i zabudowa całego systemu podnosiła masę pojazdu o około 4 tony. Wykorzystano kadłuby czołgów M3 „Grant” w wersji M3AG z silnikiem wysokoprężnym i zmodyfikowanym zawieszeniem z wykorzystaniem wózków jednych od czołgu średniego M4 „Sherman”. Opuszczenie i podnoszenie spychacza odbywało się za pomocą siłownika hydraulicznego zasilanego oddzielną pompą. Przygotowano w ten sposób 3 pojazdy przygotowane do prowadzenia walk podczas desantu na wyspę Balikpapan.
