Historia konstrukcji:
Forteczny miotacz ognia F.N. Gerät był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Dane techniczne:
| Masa instalacji: Wysokość instalacji: Donośność: |
ok. 2.500 kg 1.646 mm do 60 m |
Opis konstrukcji:
Forteczny miotacz ognia stanowił uzbrojenie do obrony bliskiej w obiektach fortyfikacji stałej. Zabudowa wymagała dwóch pomieszczeń umieszczonych w pionie lub obok siebie. Większe (dolne) zawierało zbiornik z zapasem mieszanki, zbiornik ciśnieniowy, pompę wysokiego ciśnienia oraz butle ze sprężonym azotem i acetylenem. Mniejsze to izba bojowa z wysuwaną rurą zakończoną lekko opancerzoną głowicą z prądownicą mieszanki palnej, dyszami gazu zapalającego mieszankę palną i iskrownikami. Rura była umieszczona w osłonie pancernej (np. 420P9) zabudowanej tak aby sięgała ponad poziom stropu i wyposażonej w pancerny korek. Dysza miotacza po wysunięciu rury wystawała około 30-40 cm ponad teren. Jedna porcja mieszanki palnej „załadowana” do zbiornika ciśnieniowego to 120 litrów cieczy zapalającej Flammöl 19 (mieszanka ciężkiego i lekkiego oleju smołowego). Pozwalało to na jeden strzał ogniowy trwający około 20 sekund, lub kilka krótszych. Strzelać można było okrężnie lub w wybranych sektorach, a zasięg zmieniał się w zakresie 50-40 m wraz z ubywaniem mieszanki w zbiorniku ciśnieniowym.
