Historia konstrukcji:
Mały samochód osobowy produkowany od 1936 roku we francuskich zakładach Société Industrielle de Mécanique et de Carrosserie Automobile (w skrócie SIMCA). Był to wytwarzany na podstawie licencji włoski FIAT 500 „Topolino”. Zaletą tego samochodu była jego niewielka cena zakupu, wynosząca w 1937 roku tylko 9.900 franków. Produkowany seryjnie w latach 1937-1948.
W 1940 roku w armii francuskiej w wyniku mobilizacji pojazdów cywilnych było w użyciu około 1.000 egzemplarzy. Na potrzeby szkoleniowe kilka samochodów ucharakteryzowano na samochody pancerne.
Dane techniczne:
|
Liczba miejsc: Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zużycie paliwa: |
własna 535 kg 3.210 x 1.270 x 1.340 mm 2.000 mm przód 1.110 mm / tył 1.080 mm silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 569 cm3, o mocy 13 KM przy 4.000 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 85 km/h na drodze 5,2 l/100 km |
Opis konstrukcji:
Pojazd produkowany w kilku wersjach nadwoziowych. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 52 mm, skok tłoka 67 mm. Zastosowano gaźnik typu Solex 22 HD lub 22 AHD. Silnik umieszczony wzdłużnie, a za nim znajdowała się skrzynia przekładniowa, a dalej poprzez wał i most z mechanizmem różnicowym napęd był przekazywany na tylne koła. Mechaniczny układ hamulcowy działa na wszystkie koła, natomiast hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła tylne. Stosowano opony rozmiaru 4.00-15″.
